Ieder kind komt vroeg of laat tot de ontdekking dat de wereld groter is dan de straat en de buurt waarin het opgroeit. Leiden, Zuid-Holland, Nederland, Europa, Wereld, Heelal… Ook ik kalkte dit lijstje toen ik klein was meer dan eens neer, om er vervolgens minutenlang bij weg te dromen.
Vandaag de dag voel ik me bovenal Leidenaar en Nederlander. Met bijvoorbeeld Sassenheim en Hellevoetsluis ervaar ik te weinig verwantschap om me met recht Zuid-Hollander te kunnen noemen. In provincies als Friesland en Limburg is een vergelijkbare provinciale identiteit veel sterker aanwezig: door de eigen taal en tongval, en ongetwijfeld aangewakkerd door respectievelijk winterse en carnavaleske randverschijnselen.
Vandaag mogen echter ook wij, Zuid-Hollanders, ons provinciebestuur kiezen. Maar wat doet die provincie nu eigenlijk? Het is een vraag die de laatste weken veelvuldig is gesteld, maar die wat mij betreft nog altijd niet afdoende is beantwoord. Moet je je stemgedrag laten bepalen door lokale issues? Dat lijkt logisch, maar je keuze bepaalt mede de samenstelling van de toch vooral landelijk opererende Eerste Kamer.
Ik heb weinig met de provinciepolitiek. Maar zoals Europa onze Haagse politici steeds vaker de wet voorschrijft, zo overvleugelt De Provincie ons stadsbestuur. Want of we vandaag nu wel of niet met z’n allen voor de RijnGouweLijn gaan liggen, als het aan De Provincie ligt, komt-ie er gewoon. En dat doet sterk denken aan de introductie van de euro, want vijf jaar na dato voelt het nog altijd alsof ook díé dure grap ons destijds op slinkse wijze door de strot werd geduwd.
STEEKSLEUTELS 