Soms zijn er van die momenten dat je je eigen ogen niet gelooft. Bijvoorbeeld als je leest dat de gemeente Leiderdorp overweegt de toeristenbelasting te verlagen. Toeristen? In Leiderdorp?! In Oegstgeest schijnt men nu de luchthavenbelasting aan te willen pakken.
Ook twee weken geleden was ik op zijn zachtst gezegd sprakeloos, toen ik tijdens het doornemen van mijn vakliteratuur de AAD op Zondag opensloeg en daarin stuitte op de column van Het van der Luit. Het D66-raadslid stapelde hierin de ene faliekante taalfout op de andere. Zelfgenoegzaam als columnisten soms kunnen zijn, speelde ik even met de gedachte om u, als trouwe Witte Weekblad-lezer, te feliciteren met een column als Steeksleutels, waarin de schrijver in ieder geval niet luid en duidelijk laat blijken op z’n minst dyslectisch te zijn. Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb, want een week later onthulde Het dat het een experiment betrof.
Van der Luit was namelijk benieuwd of zijn lezers hem op zijn opzettelijk aangebrachte blunders zouden wijzen. Nee dus. Dat bevestigt mijn vermoeden dat een drenkeling die zijn schreeuw om hulp in een fles te water laat een nog grotere kans heeft op respons, dan een columnist die wekelijks van zich laat horen in een Leids huis-aan-huisblad. Want ja, beste lezers, columnisten voelen zich zo nu en dan best eenzaam. Eenzamer nog dan, pak ‘m beet, een toerist in Leiderdorp. Daarom nu alsnog mijn fecilitaties, en dan niet aan het adres van mijn lezers, maar aan het adres van mijn zondagse collega: Mooie stunt, Het. Ik ben er met open ogen ingetuind!
STEEKSLEUTELS 