Deze week is het de Week Van De Geschiedenis. Beetje veel eer vind ik dat, voor De Geschiedenis. Als De Geschiedenis ons immers iets heeft geleerd, dan is het wel dat we er maar bar weinig van leren. En dan doel ik niet op het Leidse college van B&W, waarin tot vorige week nog twee besnorde wethouders zitting hadden. Alsof zo’n zeventig jaar geleden niet is gebleken hoeveel ellende één snorremans op een belangrijke positie al teweeg kan brengen…
Nee, deze week staat de roerige bouw- en verbouwingsgeschiedenis van de Stadsgehoorzaal centraal. Die had ons namelijk kunnen leren dat altijd als er in en rond dit theater geklust wordt, zo goed als alles tegenzit. Nog evidenter is de wijze les dat je niet voor een dubbeltje op de eerste rij kunt zitten.
In 1871, toen bouwmeester J.W. Schaap een nieuwe concertzaal ontwierp, werd er danig beknibbeld op het budget. Voor amper 45.000 gulden werd er een theater neergezet dat vrijwel direct na de opening al nauwelijks bleek te voldoen. Krap twintig jaar later werd de schepping van Schaap alweer naar de slachtbank geleid: te klein, te tochtig en te brandgevaarlijk. Het complex moest wijken voor een geheel nieuw gebouw, en dat werd de huidige zaal, die nu voor de tweede keer in nog geen twintig jaar met de hand op de knip wordt vertimmerd. Tijdens de voorbereiding van de jongste verbouwing is er uit financieel oogpunt zoveel water bij de wijn gedaan, dat het maar de vraag is hoe functioneel de nieuwe zaal uiteindelijk uitpakt. De tijd, die op den duur vanzelf weer geschiedenis wordt, zal het leren!
STEEKSLEUTELS 