32 weken na het Neeferendum viel vorige week, na een Motie van What’s in a Name, het college van B&W. Wat mij betreft had er al een Motie van Verbazing ingediend mogen worden toen dit referendum überhaupt in beeld kwam: Leiden was met betrekking tot de RijnGouweLijn immers maar beperkt beslissingsbevoegd, temeer daar er in regionaal verband al bindende afspraken waren gemaakt. Toen vervolgens de wel erg algemene referendumtekst werd gepresenteerd, had een Motie van Nauwelijks te Onderdrukken Verbijstering niet misstaan, want bij een Leids Nee zouden B&W geen kant meer op kunnen.
Mocht er dus nog onderhandeld worden? Nee, vond de gemeenteraad. Boem, deed het college. Nou en, haalde de provincie de schouders op. Een dag later zou namelijk blijken dat er niets te onderhandelen was geweest: de RGL rijdt straks door het centrum, of Leiden dat nu wil of niet.
Voor de betrokken wethouders is deze dus nogal zinloze val van het college natuurlijk een persoonlijk drama. Toch is er ook een lichtpuntje. Afgelopen 3 oktober voerde toenmalig wethouder Marc Witteman in afwachting van de Koraalzang in het Van der Werfpark een onbedoeld door mij opgevangen gesprekje met vermoedelijk een ambtgenoot uit een andere gemeente: Ja, het was mooi werk. Alleen erg vervelend dat hij om wethouder te kunnen worden zijn schitterende vrijstaande huis temidden van de bollen had moeten opgeven. Nu woonde hij dan in Leiden, in zo’n gewone wijk. Voor de kinderen ook niet leuk…
Het college mag dan naar de knoppen zijn, de Wittemannetjes kunnen weer terug naar de bollen!
STEEKSLEUTELS 