Robert Strijk, onze stadshartregelneef, gaat van een rustige oude dag genieten. Hij verruilt het bruisende centrum van Leiden voor het sterfhuis dat D66 heet. Het partijbureau van de Democraten wordt zijn nieuwe werkplek. Ik zie een oude, verveloze schrijftafel voor me, een meubelstuk dat, omdat partijbons Van Mierlo er ooit aan werkte, liefkozend ‘het partijbureau’ gedoopt is. In een van de lades zit een stoffige schoenendoos met het actuele, in de loop der jaren danig uitgedunde ledenbestand. Onze Robert gaat de partijbijeenkomsten organiseren, wat in de praktijk neer zal komen op een rondje bellen of iedereen kan en het snijden van wat blokjes kaas of plakjes worst, afhankelijk van waar men bij meerderheid van stemmen trek in heeft.
Of hij geloofde in D66-stokpaardjes als het referendum, was er nog gevraagd. Als centrummanager was Strijk voorstander van de RijnGouweLijn geweest, het volk had tegen gestemd, maar die sneltram komt er toch. Nee, echt een prima instrument, zo’n referendum!
De opvolger van Robert Strijk is al bekend. Joost Bleijie is de naam, CDA-raadslid en bij de meeste Leidenaars bekend als ‘Bleijie de redenaar’, zoals een jolige burgemeester Lenferink hem twee maanden geleden tijdens de Koraalzang in het Van der Werfpark nog toezong. De redenaar wordt nu dus regelaar. Op de vroege ochtend van de derde oktober was het Bleijies taak onze burgervader met wat boude beweringen uit de tent te lokken. Het zou mooi zijn als hij daar, met een frisse kijk op het reilen en zeilen in de binnenstad, ook in zijn nieuwe functie in zou slagen.
STEEKSLEUTELS 