Vorige week maandag, iets voor middernacht. Over het Noordeinde komen ze aangelopen. ‘Die hards’ noemen ze zichzelf. Ik zou de nog geen dertig Leidenaren gezien het aantal en het tijdstip liever de Leidse Nachtwacht noemen. Met een krans, een mandje vol borrelglaasjes en twee flessen korenwijn wandelen ze naar het beeld van Rembrandt, waar een twintigtal belangstellenden staat te wachen. Een lantaarnpaal floept uit. En even later weer aan. Er wordt wat gepraat en gelachen, de glaasjes gaan rond en worden volgeschonken. In een informeel toespraakje gaat het over ‘Rem’, die er vanaf zijn wolkje schande van spreekt dat hij als wereldberoemde zoon van Leiden door zijn stad vergeten lijkt te worden. De lamp in de stoep, die zijn beeld zou moeten verlichten, is kapot. Om twaalf uur wordt de krans om de nek van de grote meester gehangen en wordt er geproost. ‘Op je verjaardag, Rem!’ klinkt het. Leidseglibber.nl maakt nog maar eens een foto, en een reporter van TV West vraagt zich nog net niet hardop af wat hij hier in godsnaam te zoeken heeft.
Hoe anders was dat twee jaar geleden, op de vierhonderdste geboortedag van Rembrandt van Rijn. Op dezelfde plek, die toen door de politie voor verkeer was afgezet, waren dat jaar duizenden mensen op de been. De NOS deed op tv zelfs rechtstreeks verslag van het eerbetoon. Heel Leiden ging in 2006 met de schilder aan de haal. De middenstand sloeg schaamteloos zijn slag: noem iets wat je kunt eten, drinken of dragen, zet er ‘Rembrandt’ voor, en het was te koop.
Twee jaar later wordt het jaarlijkse Rembrandt-festival ‘teveel gedoe’ bevonden en komen er nog geen vijftig mensen op Rembrandts verjaardagsfeestje. De schilder verdient beter. En dit sympathieke initiatief van de Leidse Nachtwacht al helemaal. Bent u erbij in 2009?
STEEKSLEUTELS 