De NS, maar ook sommige kranten, publiceren wandelingen in eigen land die zo aanlokkelijk geschreven zijn, dat je bij wijze van spreken al tijdens het lezen de veters van je wandelschoenen strikt. Nadeel is meestal wel dat je ervoor naar de andere kant van het land moet, naar de Peel of de Geul of dat soort contreien. Op een zonnige zondag maakte ik onlangs een korte maar mooie wandeling rond de Merenwijk, en bij wijze van experiment laat ik daar nu het NS-toontje op los.
Wie aan de westzijde langs de Leidse woonwijk wandelt, waant zich midden in de natuur. De groenstrook die sloot en fietspad scheidt blijkt vruchtbare bodem voor talloze wilde bloemen en planten. Zo nu en dan zoeft er een trein voorbij, maar meestal zijn het de vogels die hier om het hardst het hoogste lied fluiten. Sla voorbij de laatste bebouwing direct rechtsaf. Op de dijk grazen schapen, aan uw linkerhand dartelen geitjes vrolijk een stukje met u mee. Bij de Zijl wordt u vriendelijk begroet door James, de schipper van het pontje, die u voor een prikkie vakkundig naar de overkant vaart. Via de Zijldijk wandelt u langs imposante boerderijen en uitgestrekte weilanden richting Leiderdorp. Op het zonnige terras van restaurant De Zijlstroom is het goed toeven, zeker als u zich toestaat te genieten van een koel glas lokaal gebrouwen bier of een biologisch vruchtensapje. U vervolgt uw weg onder de brug door, linksaf de trap op, over het water, linksaf de trap af en vervolgens weer onder de brug door. Sla linksaf. U betreedt nu het uitgestrekte terrein van de Tuinvereniging Ons Buiten. Een oase van rust! Volg de gele bordjes terug naar Leiden Noord, en verbaas u erover dat de drukke Willem de Zwijgerlaan veel verder weg lijkt dan hij in werkelijkheid is.
Het idee is wel duidelijk, denk ik. Wandel ze!
STEEKSLEUTELS 