Niet in de hand houden

De laatste column van 2008 op de laatste dag van het jaar. Even rustig terugblikken, dacht ik nog, maar dat zit er dit jaar niet in. Leiden was op de drempel van 2009 op verschillende fronten in het nieuws – zelfs landelijk. Een moord in de Oppenheimstraat, een bij een verkeersongeval omgekomen Pool, het LUMC dat na bemoeienissen van Maxime Verhagen zijn hoofd dreigt te verliezen, en als klap op de vuurpijl hielden ook de aangekondigde maatregelen van burgemeester Lenferink met betrekking tot de jaarwisseling de gemoederen flink bezig. Daar ging m’n jaaroverzicht!

Het is natuurlijk ook best een ingewikkeld ding, zo’n jaarwisseling. Vuurwerk mag je niet in de hand houden, maar reljongeren met te korte lontjes liever weer wel. Lenferink heeft daartoe drie gebieden in de stad aangewezen waar agenten rond Oud en Nieuw méér, en wij burgers juist mínder mogen. Op de virtuele hangplekken voor azijnpissend Leiden (in de reacties op Sleutelstad.nl en Leidschdagblad.nl) deugde er vanzelfsprekend weer niets van deze aanpak: ‘Burgers mogen niet met stokken en stenen lopen, maar hoe zit het dan met gehandicapten op krukken?’ grapte een lolbroek die nog net niet zo leuk was dat hij ook nog over nierstenen begon. Kort samengevat komen de als altijd voornamelijk ongenuanceerde reacties erop neer dat zowel het aantal en de omvang van de ‘oorlogsgebieden’, als de macht van de politie te groot zou zijn.

Wat mij betreft had de burgemeester echter de hele stad tot gevarenzone mogen bombarderen. We hebben het immers over tuig dat per definitie de grens opzoekt en dat dat vanavond met de drie gebieden in Noord en West nu ook letterlijk kan doen. Misschien een ideetje voor volgend jaar, al hoop ik uiteraard van harte dat de komende uren daar geen aanleiding toe zullen geven.

Advertentie

Eurobics

Onder het motto ‘Minder en Beter’ streeft de gemeente Leiden sinds mei van dit jaar naar minder regels voor burgers en bedrijven. Intussen heeft de gemeente zelf net zo goed te kampen met onnodige en zinloze regeltjes. Zo ging twee weken geleden de Europese aanbesteding van… bedrijfsfitness van start. Nu dacht ik dat het bij dit soort aanbestedingen per definitie om enorme bedragen ging, maar nee: voor een af te nemen dienst ligt de grens net iets boven de twee ton. Als 425 van de 1700 ambtenaren het op een fitnessen zetten, dan is die drempel snel overschreden en is de gemeente als decentrale overheid verplicht de Europese weg te bewandelen, met alle voorwaarden, beperkingen en papierwinkels van dien.

Eén op de vier Leidse ambtenaren fitnest nu via de werkgever, en dat is landelijk gezien een zeer hoge score. De vraag is natuurlijk of de animo onder deze sportieve ambtenaren net zo groot blijft wanneer de gemeente de kosten in 2009 volledig gaat inhouden op het salaris en wekelijks slechts nog een uurtje werktijd beschikbaar stelt voor een bezoekje aan de gym. Los daarvan kun je vraagtekens plaatsen bij het nut van deze aanbesteding op Europees niveau. Want wat moet je in hemelsnaam met al dan niet messcherpe offertes die vanuit het Italiaanse Prato, het Finse Porvoo, het Duitse Bielefeld of het Portugese Odivelas worden ingediend? En met de lage Britse pond kan sportschool Esporta te Wolverhampton dan plots misschien wel lekker concurrerend uit de hoek komen, maar het ligt wel een beetje uit de route. Zeker als het reizen naar en van de sportschool niet als werktijd wordt aangemerkt.

Ik besluit deze Steeksleutels met een kerstpuzzel. Wat hebben de vijf in deze column genoemde steden met Leiden gemeen? Ik zie uw oplossingen graag tegemoet via http://www.tjan.nl. Succes!

Li-La-Leidenaar

De Volkskrant onthulde in februari dat Barack Obama een Fries was. Obama zou tot het Dokkumer geslacht Obbema behoren, dat – zo wilde het letterlijk fantastische krantenbericht – de wapenspreuk ‘Ja wy kinne’ voerde. Onzin natuurlijk, want… Obama is een Leidenaar. ’t Is echt, ’t is heus, ’t is raar, maar waar! Wat denken die Friezen wel? Dat ze zich zomaar ongestraft een Amerikaanse president kunnen toe-eigenen? Nee hoor: net als bijvoorbeeld Franklin Roosevelt en de beide presidenten Bush heeft Obama gewoon Leidse wortels.

Nu beweert ongeveer heel Noord-Amerika af te stammen van The Pilgrim Fathers, een clubje waar hoog van wordt opgegeven, maar dat in feite een zootje ongeregeld was dat door meer geluk dan wijsheid in Leiden (en later ook in Amerika) verzeild raakte. Volgend jaar, als het precies 400 jaar geleden is dat deze bootvluchtelingen zich in onze stad vestigden, kom ik hier ongetwijfeld nog een keer op terug.

In de VS is die Leidse komaf nogal een issue, dus voor een Amerikaan moet een bezoekje aan Leiden bijna wel een teleurstellende ervaring zijn. Al zodra hij het station verlaat (hé, dat lijkt Ground Zero wel!), wordt hij op zoek naar hotel Mayflower door de wegwijzer bij de uitgang zowel de stad als terug de stationshal in gestuurd. Dat klopt in zoverre, dat als hij de trein naar Schiphol pakt en dan naar Washington vliegt, dat zich dan ook dáár een hotel Mayflower bevindt – in dit Amerikaanse hotel werd de foto genomen waarop Monica Lewinsky president Bill Clinton een hug gaf. Het Leidse hotel is herkenbaar aan de defecte lichtreclame, waardoor het na zonsondergang nu al jaren OT L M Y LO ER heet. Kunnen we er als trotse Li-La-Leidenaren niet voor zorgen dat voor 2009 die wegwijzer en die lichtbak nog even worden gefixt? Yes we can! Toch?

Pleinvrees

Op het Stationsplein kan iemand met pleinvrees rustig rond kuieren, zonder dat hij bang hoeft te zijn dat zijn fobie hem parten gaat spelen. Met z’n zeecontainers en z’n nauwelijks in het oog springende Wolkersmonumentje is het namelijk geen plein, maar een hindernisbaan, met om de anderhalve meter weer een ander schijnbaar lukraak geplaatst stuk straatmeubilair. En als je al niet tegen een prullenbak aan loopt, dan word je wel omver gereden door een gebruiker van het fietspad, dat – als was het de set van Lars von Triers ‘Dogville’ – slechts bestaat bij de gratie van een provisorische lik verf. Het Stationsplein een plein noemen is net zoiets als het over de Dom van Leiden hebben als je de Marekerk bedoelt.

Maar er is hoop: fout gestalde fietsen worden vanaf nu écht verwijderd (wethouder John Steegh kwalificeerde ze als ‘onesthetisch’, wat er volgens mij op neerkomt dat ze prima in het straatbeeld passen), en de gemeente Leiden en de Nederlandse Spoorwegen stellen gezamenlijk maar liefst drie ton beschikbaar om het pleintje zo mogelijk nóg gezelliger te maken.

Het moet een misverstand zijn. De Leidenaar heeft zijn buik niet vol van dit wanstaltige stukje Sleutelstad omdat het er ongezellig zou zijn, maar omdat het een onoverzichtelijke, stedebouwkundige miskraam is. Daar kun je wel voor drie ton aan bankjes, plantenbakken en vlaggen tegenaan gooien, maar daarmee wordt het echte probleem niet verholpen: de puinhoop zal er juist alleen maar groter door worden. En over die kerstboom die binnenkort temidden van deze zwijnenstal wordt opgetuigd, ben ik ook allesbehalve opgetogen. Wedden dat die eerst en vooral uitermate hinderlijk in de weg gaat staan? Als-ie niet omwaait natuurlijk, want zoals iedereen inmiddels weet, kan het op het Stationsplein lelijk tochten…

Beste Sinterklaas

Meneer Joost, onze centrummanager, verstuurt zijn brieven sinds kort niet meer per post, maar hij publiceert ze in de krant – zoals ook u heeft mogen ondervinden. Omdat dit een zaak betreft die alle Leidse kinderen aangaat, wil ik dat ook eens proberen. Ik hoop dat het mij, in tegenstelling tot meneer Joost, wél lukt mijn punt te maken, en dat ik niet om de hete brij blijf heendraaien. Terzake dus.

U heeft het vast druk met de voorbereidingen voor komende vrijdag (heeft mijn verlanglijstje u bereikt?), maar graag wil ik toch nu al uw aandacht vragen voor het feest van volgend jaar. Zou u dan voor de verandering eens zélf naar Leiden kunnen komen, en ons voor één keer niet willen opschepen met de slechtst denkbare hulpsint uit uw personeelsbestand? Ik vind (columnisten vinden altijd van alles) dat de kinderen in Leiden recht hebben op een Sinterklaas die er niet alleen uitziet als u, de échte Sint, maar die ook doet en praat als de Sint die ze van tv kennen. Met het zanikende timbre van de huidige, nogal vermoeid ogende hulpsint kan ik nog best leven, en met die Leids aandoende R probeert u waarschijnlijk iets herkenbaars te bewerkstelligen, maar dat de intocht ook dit jaar weer uitdraaide op een anticlimax omdat deze hulpsint politieke onderonsjes met de burgemeester belangrijker vindt dan een dankwoord aan het adres van de kleumende maar desondanks hartstochtelijk zingende kinderen, was zeer teleurstellend. En sinds wanneer krijgen zij cadeautjes van de warenmarkt, en niet van u? Splitste u ons deze ‘nietcolaas’ soms in de maag omdat u boos was dat de intocht in Leiden door gedoe met draaiboeken en vergunningen bijna niet door was gegaan? (Kijk, dat las ik nou in míjn Grote Boek…)

Ondanks alles kijk ik nu alweer uit naar de intocht van 2009. Tot dan?

Tjan