Het credo van de gemeente is duidelijk: fiets fout = fiets weg. Fietsers die hun rijwiel in de omgeving van het station buiten de stalling plaatsen zijn gewaarschuwd, want de van overheidswege betaalde en gefaciliteerde fietsendieven slaan genadeloos hun slag. Maar wat nu als de dagelijkse praktijk de milieubewuste fietser in de letterlijke zin van het woord geen ruimte biedt, en ‘stalling vol = fiets fout’ dus de enige optie is? De D66-fractie nodigde John Steegh, de verantwoordelijk wethouder, onlangs uit een bezoekje aan de uitpuilende stallingen te brengen.
Als ik John Steegh was geweest, dan had ik de Democraten feestelijk bedankt voor de uitnodiging. Ik zou ze – enigszins verbolgen – hebben laten weten dat ik dondersgoed weet waar ik over praat, en dat ik de fietsenstalling ambtshalve regelmatig bezoek om voeling te houden met de halfverdiepte werkelijkheid. ‘Ik verkoop geen onzin,’ zou ik ze hebben toegevoegd. Maar eerst zou ik mijn snor hebben afgeschoren, nu ik daar toch de kans voor had.
Maar nee, Steegh ging op de uitnodiging in, deed een schreeuwdas om, hees zich in zijn leren jack en snorde naar het Stationsplein. De foto die een andere snorremans daar voor het Leids Nieuwsblad in de stouwstalling van hem maakte, spreekt boekdelen: Steegh had echt geen flauw idee. Steegh had geroepen dat er ‘op papier’ geen probleem was omdat hij ter plaatse nog nooit poolshoogte had genomen. Steegh had, zoals D66 blijkbaar al vermoedde, zijn snor in het zand gestoken. Het zou denk ik een goede zaak zijn als John Steegh en zijn collega’s af en toe eens op de fiets zouden springen om een rondje langs de onderwerpen uit hun portefeuilles te maken. Dat is nog goed voor de conditie ook! Alleen wel even opletten waar je je rijwiel neerzet, want voor je het weet is-ie weg!
STEEKSLEUTELS 