Spoorzoeker (m/v)

Al jaren prijs ik mij gelukkig als ik van Leiden naar Utrecht heb getreind en voor de verandering eens zonder noemenswaardige vertraging op mijn bestemming ben gearriveerd. Een aansteller ben ik, want eigenlijk zou ik het eerste de beste opperwezen op mijn blote knieën moeten danken voor elke keer dat ik levend, zonder verwondingen of zelfs maar kleerscheuren in de Domstad ben aangekomen. Althans, als we de NS’ers mogen geloven die onlangs in het Leidsch Dagblad uit de school klapten over de deplorabele staat van deze levensgevaarlijke hindernisbaan.

Terwijl ik de verhalen van het spoorwegpersoneel las, dacht ik aan de RijnGouweLijn, die ooit vanaf Gouda via bestaand spoor naar Lammenschans moet gaan boemelen. Bestaat dat spoor nog wel tegen de tijd dat de lightrailverbinding in gebruik wordt genomen? En is die houtjetouwtjeverbinding dan wel opgewassen tegen de extra belasting die ‘onze’ RGL met zich meebrengt?

Ook op het Stadhuis is men wakker geschrokken. Al jaren blijkt er een halve ton per jaar te zijn begroot voor een lobbyist die bij iedereen die in ons land beroepsmatig met treintjes speelt zou moeten soebatten om dubbel spoor. De gemeenteraad vindt het unaniem de hoogste tijd dat zo’n spoorzoeker wordt ingezet. Volgens wethouder John Steegh heeft de landelijke overheid echter al aangegeven in elk geval tot 2020 niet aan dubbel spoor te willen denken. Heeft hij gelijk, dan gooit Leiden tegen beter weten in dus vijf ton over de balk door deze nog te benoemen lobbyist met een kansloze missie het bos in te sturen. De gemeente kan dit geld volgens mij beter in zijn zak houden, om in plaats daarvan samen met reizigersvereniging Rover bij de NS te lobbyen voor een haalbare overstap in de alternatieve maar wél stabiele route naar Utrecht, die via Schiphol.

Advertentie