In zijn column heeft centrummanager Joost Bleijie de afgelopen tijd zijn uiterste best gedaan om Leiden te promoten onder onze regiogenoten. Wekenlang heeft hij de buitenlui als het ware aan hun boerensjaaltjes de stadsgrenzen binnengesleurd. In deze column ga ik vandaag precies het omgekeerde doen: ik ga u, stadsburger, de paden op en de laden in sturen. Want ook buiten Leiden is veel moois te ontdekken. Een duinpan in Wassenaar bijvoorbeeld. Ik hoor u denken: Daar heb je Tjan met zijn duinpan. Alsof ik voor een duinpan in de auto stap. Niets nieuws toch, een duinpan? In de duinen zijn duinpannen, per definitie, zeg maar. Heb je één duinpan gezien, dan heb je ze allemaal gezien. En dan al dat zand dat je weer uit je automat moet kloppen…
Goed, nu ik weer. Mijn duinpan is een hele stadse duinpan. Een duinpan met camerabewaking. Zo, heb ik nu uw aandacht? Deze duinpan, die zich aan de Wassenaarse Slag recht achter hotel Duinoord bevindt, heeft te maken met Jan Wolkers, en alles wat u in deze duinpan uitvreet wordt gefilmd en vertoond in de Lakenhal en op de website levendarchief.nl.
Wie het werk van Wolkers een beetje kent, kan wel iets bedenken bij in duinpannen te ondernemen activiteiten, vooral in gezelschap van vrouwelijk schoon. En ook met de stront die er is achtergelaten door de in het kader van een begrazingsproject uitgezette hooglanders had Jan Wolkers in zijn atelier wel raad geweten. Verder ontgaat mij de logica achter de ‘interactieve installatie’ een beetje, maar gelukkig geven kunstenaars Luna Maurer en Roel Wouters uitleg. De kreten vrije geest, natuur en ongewoon zouden de link met Wolkers vormen. Ja, ongewoon is het zeker. Maar wel leuk bedacht, en als u er dan toch bent: een duinwandeling op zijn tijd is best lekker. Alleen dat zand…
STEEKSLEUTELS 