San Kwak

Een Leids Aziatisch restaurant slaagde er vorige week in de buitenlandse media te halen. Wie er onbeperkt sushi of teppan yaki bestelt, moet betalen voor de gerechtjes die hij niet op kan en na afloop van de dis dus op zijn bord laat liggen. Hoe begrijpelijk de beweegredenen van het restaurant ook mogen zijn, een klantvriendelijke en gastvrije indruk maken dit soort boetes niet.

Een paar jaar geleden bezocht ik dit restaurant met vrienden. Een van hen – laten we hem op zijn Aad van der Luits voor het gemak maar even Kees noemen, wat vooral heel praktisch is omdat hij echt zo heet – is wars van poespas. Bij de Chinees bestelt hij dan ook steevast nasi zonder prei met pindasaus. Ook nu, al zou de serveerster even later met een dampende schaal in haar handen volhouden dat Kees San Kwak had besteld – iets met tongfilet van de specialiteitenkaart, die we niet eens hadden opengeslagen. We konden praten tot er blaren op de tong zaten maar ze was er niet toe te bewegen de vis weer mee te nemen en alsnog nasi zonder prei te serveren. Tja, dan zie je mij dus niet meer terug – en Kees al helemaal niet!

Naast dit restaurant zat destijds een pizzeria waar je op maandag onbeperkt pizzapunten kon eten. Studenten reserveerden er een tafeltje bij het raam en schoven de punten één voor één naar buiten, waar de rest van de jaarclub ze in rap tempo naar binnen schoof. Tegen zoiets mogen best maatregelen worden genomen, maar klanten die anderhalf rolletje kleefrijst op hun bord laten liggen een toeslag laten betalen gaat mij te ver. Mocht ik er ooit nog eens gaan eten en tegen de brug komen te zitten, dan zou ik de kliekjes buiten het blikveld van de koppige kelnerin stilletjes in het tropische aquarium san kwakken. Want zeker in een Aziatisch paleis zou de klant toch koning moeten zijn?

Advertentie