Begin juli ging de film ‘Mahler auf der Couch’ in première, een – zoals de titel al verklapt – Duitse rolprent over de Weense componist Gustav Mahler. Deze aan zijn werk verslingerde toonzetter klopte tegen het einde van zijn leven bij zijn stadsgenoot Sigmund Freud aan om over zijn huwelijksproblemen te praten. De twee spraken af in een horecagelegenheid en wandelden – na een Wiener mélange wellicht – al keuvelend wat door de stad. En voor ik uw aandacht verlies: de cineasten Percy en Felix Adlon draaiden voor deze film een aantal scènes in Leiden.
Natuurlijk, we wonen in een pittoreske stad, maar het voert zelfs voor een chauvinistische Leidenaar als ik toch net iets te ver om te beweren dat Leiden mooier is dan het alom – en dan met name in driekwartsmaat – bezongen Wenen. Waarom streken vader en zoon Adlon voor een film over twee onvervalste ‘Wiener schnitzels’ dan toch neer in onze stad?
Het antwoord op die vraag zal u misschien verbazen. De horecagelegenheid waar de vermaarde psycho-analiticus (die overigens wel raad zou hebben geweten met een columnist die twee weken achtereen over komkommers schreef, maar dit terzijde) en de componist elkaar troffen, was In Den Vergulden Turk aan de Breestraat. Sigmund Freud was in 1910 met zijn gezin op vakantie in Noordwijk, en bij Mahler was de nood zo hoog dat hij voor een consult op locatie graag een lange treinreis overhad. Morgen, op 26 augustus, is het exact honderd jaar geleden dat de wereldberoemde psycholoog en de dito componist zij aan zij door de Leidse binnenstad wandelden. Een Wiener mélange van kunst en wetenschap, en dat dan tegen het decor van het Leiden van de vorige eeuw… Het is een prachtig beeld, waaraan de film – afgaande op de trailer – helaas in de verste verte niet lijkt te kunnen tippen.
STEEKSLEUTELS 