Bep

Ik stoor me er al jaren aan: aan de overwegend Haagse programmering van de regiozender TV West. Als het niet over ADO gaat wordt er door een Haagse presentator wel weer een Haags icoon langs louter Haagse herinneringen geloodst, en ook in het Verkeersjournaal worden door de altijd wat nerveus ogende presentatrice Kirsten uitsluitend Haagse wegwerkzaamheden opgedisseld. Maar gelukkig zijn er ook programma’s die minder ‘residentieel’ van opzet zijn, zoals de uitstekende uitgaansrubriek KEK! en alle programma’s van Johan Overdevest.

De Leidse inbreng op TV West is met name afkomstig van Bep Monfils, die sinds zij op haar zesde van de trap viel over gaven beschikt die haar nu in staat stellen als ‘Bep het Medium’ furore te maken. In het dagelijks leven houdt zij spreekuur in haar woning aan de Leidse Lombokstraat, maar voor TV West maakt Bep samen met presentator Johan Overdevest de winkelcentra in de regio onveilig.

Dit levert eerst en vooral onweerstaanbaar leuke, goed gemaakte tv op. Dat vakman Overdevest nog steeds niet landelijk op de buis te zien is, is minstens zo opmerkelijk als het ontbreken van Bep in het donderdag gepubliceerde boek Sleutelfiguren. En ja, er zijn momenten dat ik zeker weet dat al die gesprekjes zijn voorgekookt. Maar soms ook wil ik gewoon geloven dat de verbijstering van de toevallige passanten over de trefzekere woorden van Bep oprecht is. Omdat Johan Overdevest mij een betrouwbare tv-maker lijkt, omdat Bep toch niet voor niets een wachtlijst van maanden hanteert én omdat de ontelbare op internet circulerende verhalen van mensen die ons Leidse medium bezocht hebben daar stuk voor stuk aanleiding toe geven. Zoals er voor TV West meer tussen Duin en Bollen zou moeten zijn dan Den Haag, móét er toch bijna ook wel meer tussen Hemel en Aarde zijn?

Advertentie

Try out

Vorige week donderdag begon in en rond het station van Leiden het NS Try Out Festival. Net als een jaar geleden stonden de OV-chippoortjes wijd open en veranderde de stationshal drie dagen lang in een gratis toegankelijk cultureel centrum, met bandjes, klassieke muziek, film en literatuur. De een vindt het fantastisch, de ander loopt er schouderophalend voorbij, zoals dat nu eenmaal gaat met kunst.

Diezelfde donderdag werd in Den Haag een kabinet geïnstalleerd dat de komende jaren stevig het mes zal zetten in kunst en cultuur. ‘Fors snijden in linkse hobby’s’ zoals het intussen op aangeven van de Grote Gedoger zo beeldend is gaan heten. Natuurlijk, die te bezuinigen miljarden moeten ergens vandaan komen en wat dat betreft is de VVD in ieder geval consequent: de Leidse afdeling van de grootste partij van ons land stelde – ook al die donderdag – in haar tegenbegroting voor dat Leiden misschien maar beter een einde kon maken aan de ontwikkeling van het Nobel Muziekcentrum en het in leven houden van het LAK-theater.

Wanneer stations in het hele land zouden veranderen in levendige broeinesten waar artistiek talent zich aan het al dan niet toevallig aanwezige publiek kan presenteren, zou dat wellicht iets van de door velen gevreesde culturele kaalslag compenseren. Het NS Try Out Festival duurt echter maar drie dagen; de rest van het jaar is er in de Leidse stationshal niet veel te genieten. Misschien moet dit festival wel vooral worden gezien als een try out voor een mogelijk zeer nabije toekomst, waarin cultuur – net als topsport en meer nog dan nu – afhankelijk is van het bedrijfsleven. Want het regeerakkoord is er helder over: net als bij de bultrug die tijdens het NS-evenement door Naturalis in elkaar werd geknutseld, zit er de komende jaren geen vlees meer op het bot.

Poëziemuseum

Onlangs werd aan de Haarlemmerweg een blinde muur van onder tot boven stralend wit gekalkt. Nu juich ik elke opknapbeurt in Leiden Noord van harte toe, maar in dit geval had ik toch wat moeite met de voortvarende kwastpartij. Een van de 101 muurgedichten van de stichting Tegenbeeld, het sonnet ‘Bajdary’ van de Poolse dichter Adam Mickiewicz, verdween hiermee na twaalf jaar namelijk onder een dikke laag prima dekkende muurverf.

In de week dat D66-voorman Paul van Meenen in het RijnGouweLijn-dossier tevergeefs probeerde zijn knieval naar de provincie te rijmen met zijn plechtige verkiezingsbelofte, ontstond op Twitter het idee om in Leiden een poëziemuseum te openen. Hoewel ik me in Londen ooit met tranen in mijn ogen aan een handgeschreven songtekst van de Beatles heb vergaapt, loop ik voor dit door vele Leidse tweeps bejubelde proefballonnetje niet direct warm. Heeft zo’n museum naast het Letterkundig Museum in Den Haag wel een functie? Wat heeft het buitenlandse toeristen te bieden? Wat ga je er exposeren? Komt er überhaupt publiek op af? En hoe wil je het financieren, in ogenschouw genomen dat wethouder Jan-Jaap de Haan een paar weken geleden nog zei te vrezen voor het voortbestaan van een aantal Leidse musea.

Nee, in plaats van een nieuw, fysiek museum zou ik meer aandacht willen vragen voor het openluchtmuseum dat de muurgedichten reeds vormen – al moeten die door toedoen van noeste winterschilders dan natuurlijk niet één voor één uit het straatbeeld verdwijnen. Gelukkig las ik op muurgedichten.nl dat Tegenbeeld overweegt om het project – dat in 2005 eigenlijk werd afgerond – weer nieuw leven in te blazen. Van mij mogen er in onze stad nog veel meer gedichten van het boekenkastje naar de muur. Ik weet om te beginnen nog wel een kale muur in Leiden Noord…

Droogzwemmen

Vier maanden geleden stond ons land geheel in het teken van de verrichtingen van Oranje op het WK in Zuid-Afrika. Ik weet niet hoe het met u zit, maar vuvuzela’s en Beesies: het lijkt alweer jaren geleden. Ik sprak destijds de zo ongeveer enige Nederlander die deze enerverende juni-maand niet naar de wedstrijden van Oranje keek. Niet omdat hij niet van voetbal hield, maar omdat hij de spanning niet aankon. ‘Ik kijk alleen naar oefeninterlands: het voetbal is mooier, er wordt vrijer gespeeld en omdat er geen druk op staat zijn de overtredingen minder smerig.’ Ik kon hem na de zoveelste amusementswaardeloze, snoeiharde WK-wedstrijd van Oranje eigenlijk geen ongelijk geven.

Ook de viering van Leidens Ontzet van het afgelopen lange weekend zal binnen de kortste keren weer ‘vergeten’ zijn. Dit keer heb ik de Reveille en de Koraalmuziek voor het eerst in jaren overgeslagen. Vroeg op, een grote kans op kou en regen – volgend jaar weer! Wél woonde ik tien dagen eerder de repetitie van de Koraalmuziek in de Hooglandse kerk bij. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik vond dit avondje droogzwemmen eigenlijk stukken leuker dan de daadwerkelijke samenzang in het Van der Werfpark.

Want in de kerk is het warm en droog, je hoeft de wekker niet te zetten, je kunt zitten (behalve tijdens het Leidse volkslied dan natuurlijk), de akoestiek is geweldig, je steekt er dankzij de amusante en aanstekelijke aanwijzingen van dirigent Wim de Ru iets van op en dan krijg je ook nog eens een gratis drankje… Je zou je bijna gaan afvragen waarom we tussen nu en Leidens Ontzet 2011 niet zo nu en dan ook wat andere vaste 3 oktober-ingrediënten zouden ‘oefenen’. Zullen we ons de komende tijd om te beginnen eens richten op die bijna vanzelfsprekende gezelligheid en saamhorigheid in onze stad?