Serious Business

Het Glazen Huis van 3FM, dat de dagen voor kerst in het water bij de Beestenmarkt zal dobberen, was de afgelopen weken veelvuldig in het nieuws. Zo werd bekend dat Enschede, Delft, Kerkrade en Sittard-Geleen nog in de race zijn om Leiden in 2012 als gaststad op te volgen, doneerde Youp van ’t Hek de opbrengst van zijn glossy De Help aan de actie (waarmee de teller nu al op anderhalve ton staat – dank je, Youp!) en maakte Leiden Marketing bekend voor de projectgroep Serious Request op zoek te zijn naar stagiairs.

Begin februari werd binnen het samenwerkingsverband van 19 stadspartners in de persoon van Jeroen Visser al een fulltime projectleider benoemd, en dat lijkt me een uiterst verstandige zet. Het is me namelijk nogal een circus, dat Serious Request. Hoewel de eerste prioriteit vanzelfsprekend een zo hoog mogelijk opbrengst voor het Rode Kruis is, is het ook zaak dat Leiden deze unieke mogelijkheid om zichzelf op de kaart te zetten ten volste weet te benutten. Onderzoek toonde aan dat de actie via de verschillende media maar liefst 11,3 miljoen Nederlanders bereikt, en ja, dan kun je je maar het beste van je allerleukste kant laten zien, nietwaar?

Dat er in Eindhoven vorig jaar zonder overheidssteun meer dan 7 miljoen euro werd opgehaald is u waarschijnlijk niet ontgaan. Maar wist u dat de actie de lichtstad 200.000 extra bezoekers opleverde die de horeca rond het Glazen Huis 3,5 miljoen euro extra omzet bezorgden? In Groningen ging het in 2009 om 250.000 bezoekers en maar liefst 7,3 miljoen extra omzet. Serious Request is met andere woorden ook Serious Business! Maar meer nog dan dat is het een spektakel: de drie dj’s in het Glazen Huis, hun slaapgasten en het slotfestival bezorgen Leiden een fantastisch, meerdaags topevenement. Ik heb er nu al zin in!

Advertentie

Vergane glorie

Het was alsof ik terugging in de tijd. Anderhalve week geleden bracht ik voor het eerst in elf jaar weer eens een bezoek aan het LVC aan de Breestraat. Aanstormend talent Ruben Hein, een zanger/pianist van eigen bodem die een fraaie mix van pop en jazz maakt, trad er op, voor een publiek dat voor het overgrote deel niet direct tot de vaste gasten van het vrijetijdscentrum kan worden gerekend. Muzikaal was het dik in orde en de vrijwilligsters achter de bar en in de garderobe waren allervriendelijkst. Dat neemt echter niet weg dat een stad als Leiden zich kapot zou moeten schamen voor zijn kernpodium.

Plannen voor een nieuw LVC bestaan al langer, maar zoals dat gaat in Leiden wordt er dan eerst minstens een jaar of tien voor de muziek uit gelopen. Van deze eindeloze periode, waarin hemelbestormende luchtfietserij en conservatieve tegengeluiden elkaar tegen wil en dank ergens ter hoogte van een halfzacht compromis moeten zien te vinden, gaat een verlammende werking uit. Die zorgt ervoor dat er maar helemaal niets meer gebeurt, en dát is in het uitgeleefde LVC goed te zien.

Elf jaar geleden zag ik er Novastar, de Vlaams/Nederlandse formatie die ondanks de vette radiohit ‘Wrong’ toch maar een handjevol mensen naar de Breestraat had weten te lokken. Frontman Joost Zweegers hekelde in de aankondiging van zijn hit de Leidse verkeerssituatie: het LVC was vanaf de snelweg met het bandbusje nauwelijks te bereiken geweest. ‘Where did we go wrong?’ hadden de door Leiden rijdende muzikanten zich met een knipoog naar de songtekst afgevraagd. Ruben Hein deed in de aankondiging van zijn song ‘Traffic Jam’ vorige week zaterdag exact hetzelfde. ‘The best is yet to come,’ luidt de titel van een andere Novastar-klassieker. Zou dat dan ook voor de vergane glorie van het LVC gelden?

Dubieuze debiteur

Op een website over documentverwerking las ik vorige week dat de Leidse universiteit jaarlijks zo’n 100.000 facturen en circa 30.000 persoonlijke declaraties voor de kiezen krijgt. Documentwereld.nl deed vervolgens uitvoerig uit de doeken dat de universiteit in zee was gegaan met een bedrijf dat ‘de documentstroom gaat stroomlijnen’, maar ik was toch vooral onder de indruk van dat immense aantal van 130.000 crediteuren per jaar, wat gemiddeld neerkomt op meer dan 350 betaalopdrachten per dag. De jaarrekening over 2009 wist me echter enigszins gerust te stellen: tegenover 462,8 miljoen euro aan kosten, stonden 477,8 miljoen euro aan baten. Naast heel veel crediteuren heeft onze universiteit dus gelukkig ook voldoende debiteuren.

Twee oud-studenten van deze universiteit deden vorige week nogal wat stof opwaaien met een eetdate in den vreemde. Koningin Beatrix en Willem-Alexander prikten op persoonlijke titel een vorkje bij de Sultan van Oman, nadat een officiëel staatsbezoek onder druk van de Tweede Kamer was gecanceld. Het is immers een tikje onrustig in de Arabische wereld en ook het blazoen van Sultan Qaboos is niet smetteloos.

Misschien vond u het bruggetje tussen de eerste alinea’s van deze column wat gezocht. Toch maakte ik de stap naar het bezoek van de Van Oranjes aan de ‘smultan’ niet zo maar, want ook de Leidse universiteit eet gulzig uit de ruif van Qaboos. De leerstoel islamitische theologie (in 2006 een ideetje van Rita Verdonk en een jaar later landelijk in opspraak toen de omstreden theoloog Tariq Ramadan hem leek te gaan bekleden) wordt al sinds 2007 betaald door het Sultanaat Oman. Is de 2,5 miljoen euro die deze wellicht wat dubieuze debiteur jaarlijks naar Leiden overmaakt geen reden om de bewuste leerstoel nog eens onder de loep te nemen?

Twee stemmen

Toen Paul van Meenen tijdens de campagne van de Gemeenteraadsverkiezingen 2010 in De Waag bezwoer dat hij die RijnGouweLijn wel even zou tegenhouden, kostte hem dat twee stemmen. Vanaf mijn achttiende had ik D66 gestemd, simpelweg omdat ik dat een redelijke en realistische partij vond, maar deze zaterdag herkende ik me totaal niet in de – in mijn ogen – arrogante, schreeuwerige, welhaast populistische manier waarop de Leidse lijsttrekker stemmen stond te ronselen. Ik keek opzij en zag dat mijn vrouw er precies hetzelfde over dacht.

Met een eclatante verkiezingsoverwinning op zak zal Van Meenen hier ongetwijfeld niet wakker van hebben gelegen. Hij had immers volop nieuwe vrienden gemaakt: maar liefst 24,6% van de Leidse kiezers stemde op 3 maart 2010 op D66, goeddeels op basis van een ten onrechte opnieuw tot lokaal thema gebombardeerd provinciaal project. Vorige week, toen er gestemd werd voor de bestuurslaag waar de RijnGouweLijn thuishoort, werd D66 in Leiden opnieuw de grootste partij.

Nu wil ik Paul van Meenen geen slapeloze nachten aanpraten, en ja, ook ik ben allergisch voor de wijze waarop partijen elke mogelijk uitslag zó interpreteren dat ze er zelf het voordeligst uitkomen, maar toch… Van de 24,6% is exact een jaar later nog 18,8% over. De meerderheid van de Leidse kiezers stemde vorige week woensdag op partijen die de RGL niet willen blokkeren. Het verschil met de PvdA bedroeg welgeteld twee stemmen, tegen bijna 5000 in 2010. Het zijn signalen die een redelijke en realistische politicus niet zomaar kan negeren. ‘Het is geen kwaaie man,’ twitterde Alexander Pechtold over Van Meenen, in een poging me alsnog te bewegen D66 te stemmen. Dát ben ik ook niet, maar louter met die constatering wint D66 de twee in 2010 verloren stemmen toch echt niet terug.

Ongeduldig en flauw

‘Alle winkeliers in het Leidse kernwinkelgebied krijgen volgende week een winkelnummer,’ las ik op 6 oktober in een persbericht van het Centrummanagement. In mijn column van 31 oktober constateerde ik dat de ceremonieel aangebrachte eerste sticker naast de deur van Comtesse nog altijd het enige nummer in de Breestraat was. Centrummanager Joost Bleijie vond me maar ongeduldig: het persbericht bleek iets te voortvarend geformuleerd, want de winkeliers moesten nog individueel worden benaderd. Inmiddels zijn we vier maanden verder en behalve die ene sticker is de Breestraat nog altijd winkelnummerloos.

 Ook mijn column over ‘modelwinkelstraat’ de Donkersteeg ontlokte Bleijie vorige maand een reactie. Net als GroenLinks had ik vraagtekens geplaatst bij de aangekondigde herbestrating van het nog niet zo heel lang geleden van nieuwe steentjes voorziene steegje. Via Twitter liet de Centrummanager me weten het een beetje flauw te vinden dat ik hierover begon. Hoewel zijn persbericht niets aan duidelijkheid te wensen overliet, bestonden er voor de Donkersteeg nog helemaal geen concrete plannen, zo bleek.

Vorige week trof ik op Centrumvanleiden.nl een bericht aan waar gewoon niets in stond. Niets, dus ook geen informatie die ik verkeerd zou kunnen interpreteren! Het Centrummanagement gaat níét over de openstelling van winkels, en omdat de middenstand verschillend denkt over open of dicht op Koninginnedag, neemt het CML daar géén standpunt over in. Punt. Enerzijds verheug ik me nu op een eindeloze serie persberichten over onderwerpen waar het Centrummanagement nog meer niet over gaat, anderzijds vraag ik me af hoe eens de winkeliers het dan zijn over bijvoorbeeld de RijnGouweLijn. Want daarover neemt het CML een – volgens mij althans – heel helder standpunt in. Toch?