Dat dronken bezoekers van het LVC na een avond stappen via een steiger de belendende Waalse Kerk beklimmen, de windwijzer van bladgoud van de torenspits verwijderen en die onder hun kleding verstoppen en meenemen, dát is geen ‘feelgood nieuws’. Dat is eerder nieuws waarvan je je afvraagt waarom iemand zoiets doet. Voor het geld, zoals de koperdieven die het Nederlandse spoor letterlijk onveilig maken? Nee, zo bleek vorig jaar vlak voor Kerst. De inmiddels al lang en breed verjaarde diefstal van de windwijzer werd in oktober 1985 gepleegd uit pure balorigheid. Het gestolen object verdween in een pakhuis en werd, toen het daar 25 jaar later weer werd aangetroffen, via een journalist van het Leidsch Dagblad terug bezorgd bij de gedupeerde kerk aan de Breestraat.
Het berichtje in het Leidsch Dagblad van 22 december 2010, waarin wordt beschreven hoe kerkenraadvoorzitter Henk Jan de Jonge de windwijzer dankbaar in ontvangst nam, is wél feelgood nieuws. Zeker met een fraaie winterse plaat van een met de windwijzer in de sneeuw voor het kerkgebouw poserende rechtmatige eigenaar erbij. Slecht nieuws kan – soms jaren later – uiteindelijk dus toch nog een positieve wending krijgen.
Dat een 88-jarige chauffeur en zijn 83-jarige vrouw met hun auto uit de bocht vliegen en pardoes in het water van de Nieuwe Rijn belanden, ook dat is natuurlijk geen feelgood nieuws. Maar wat deed het me drie weken geleden goed toen ik las dat maar liefst acht voorbijgangers geen moment aarzelden en het koude water insprongen om de twee bejaarden uit hun benarde positie te bevrijden. Meer dan eens lees je verontrustende verhalen over het passieve gedrag van omstanders, maar hier in Leiden bestaan ze gelukkig nog: de redders in nood. En ja, dat vind ik behalve geruststellend ook hartverwarmend!
STEEKSLEUTELS 