Goedaardig

Ik schrok, en dat doe ik niet vaak van lokaal nieuws. Na een leuke avond, in de trein terug naar Leiden, las ik op Twitter dat Jochem Myjer was geopereerd aan een tumor in zijn ruggenmerg. Drie dagen eerder had de populaire drukte- en grappenmaker nog vanuit de wachtkamer bij de huisarts getwitterd dat je hem weg kon dragen toen iemand last zei te hebben van een ‘Groningse bronchitis’. Wist hij toen al wat hij zelf onder de leden had?

Net als duizenden andere twitteraars reageerde ook ik op de onheilstijding met een nogal onbeholpen tweet: ‘Sommige mensen kun je niet anders dan alle goeds wensen. Jochem Myjer is zo’n mens. Zet ’m op, Jochem!’ Stadsgenoot Nico Dijkshoorn eerde zijn vriend op 3FM met een gedicht, want natuurlijk is een zieke Jochem Myjer meer dan lokaal nieuws. ‘Mensen als Jochem Myjer die horen niet ziek te zijn,’ klonk de stem van een hoorbaar aangedane Nico op de landelijke radio. Op een memorabele zondagmiddag bij Kooyker, waar Dijkshoorn door Myjer werd geïnterviewd, heb ik de vriendschap tussen de twee zien ontstaan. Nu maakte Dijkshoorn een afspraak met Jochem: op woensdag 10 januari om half drie, op de brug bij ‘Van Engelon’. Dan gaan ze samen de door hen beiden zo gehate kraam met stinkende brokken honing in het water tillen.

‘Even geduld AUB’ heet het programma van Jochem Myjer, dat volgende maand in Leiden in première zou gaan. Wie kaartjes voor de uitverkochte voorstellingen heeft weten te bemachtigen, zal inderdaad nog even geduld moeten hebben: Jochem moet de rust zelve houden om te herstellen. En de goede, aardige Jochem zal ook herstellen: vorige week bleek gelukkig dat de tumor goedaardig was. Dus nogmaals: Zet ’m op, Jochem! En vrij naar een inmiddels klassieke scène uit je eigen oeuvre: Beter worden! Beter worden!! Beter worden!!!

Advertentie

Buurmans gras

De PvdA stelde vorige week voor om bij het station een uitkijktoren te bouwen en verwees daarbij naar de Eiffeltoren en – dichter bij huis – de Euromast. Buurmans gras is weer eens groener, dacht ik toen ik van het plan las. Zonder me nu schuldig te willen maken aan het door mij zo verfoeide, typisch Leidse wegwuif-gedrag, denk ik toch dat onze stad vaker zou moeten kijken naar de eigen kwaliteiten en de kansen die die bieden, dan naar de vermeende succesnummers van anderen. Want zo groen is dat Rotterdamse gras helemaal niet: vorig jaar november vroeg een curator het faillissement van de Euromast aan.

Leiden bezit van oudsher al een prachtig uitkijkpunt, midden in het centrum van de stad. Wie zich tussen de stoeltjes en de tafeltjes van het terras van het Koetshuis door een weg heeft weten te banen en de heuvel en de wenteltrap heeft bedwongen, heeft vanaf de in talloze opzichten unieke, middeleeuwse Burcht een fenomenaal uitzicht over de historische binnenstad. Ook de stadhuistoren biedt ongetwijfeld een prachtig panorama, maar helaas is die niet toegankelijk voor publiek.

Leiden zou zichzelf niet door klakkeloos te kopiëren, maar door de eigen ‘unique selling points’ uit te bouwen en te venten op de kaart moeten durven zetten. Bijvoorbeeld door de unieke activiteiten van de stichting Wireless Leiden uit de hobbysfeer te trekken en laagdrempelig beschikbaar te maken voor toeristen en bezoekers. Er is relatief nog maar heel weinig voor nodig om van het centrum van onze stad de eerste binnenstad met gratis wifi te maken. Het lijkt me in tijden van steeds duurder wordend dataverkeer en een groeiend aantal smartphones een bijzonder waardevol verkoopargument: ‘Overal in Leiden het hele world wide web gratis binnen handbereik.’ Daar kan geen uitkijktoren tegenop!

In het water

In het sprookje van de drie kleine biggetjes worden de twee biggetjes die hun huisjes van stro en van hout bouwden verslonden door de grote boze wolf. Het derde biggetje, dat geen risico’s nam en weloverwogen te werk ging, is de wolf te slim af: een huisje van steen blaas je immers niet zomaar omver. Over huisjes van glas rept dit sprookje niet, maar de moraal van het verhaal is duidelijk: bezint eer ge begint.

Het idee om het Glazen Huis van 3FM op het water bij de Beestenmarkt te laten drijven, zorgde er 66 weken geleden voor dat de keuze van het radiostation op Leiden viel. Nu blijkt dat het water waarop de drie dj’s tijdens hun sapkuur komen te dobberen officieel geen evenementenbestemming heeft, zou Serious Request 2011 weleens ín het water kunnen vallen. Zesenzestig weken lang kraaide er geen haan naar, maar met nog minder dan 20 weken te gaan zag de gemeente Leiden zich genoodzaakt in allerijl een 16 weken durende procedure bij de Raad van State te starten. Wethouder Jan-Jaap de Haan legde het vorige week in het Leidsch Dagblad haarfijn uit. ‘Het Glazen Huis is kapot te procederen,’ citeerde de krant hem in een bijna uitnodigende kop.

Gewekt door De Haan doken de welpjes van de weblog Geen Stijl er direct bovenop: ‘We gaan het Glazen Huis slopen!’ gromden ze vervaarlijk, om de volgende dag in schaapskleren en mak als een lammetje te mekkeren dat het maar een grapje was. Maar daarmee is het gevaar nog niet geweken. Omdat de tijd dringt kan één ontvankelijk verklaard bezwaar nog altijd volstaan om het Glazen Huis omver te blazen. De Haan zegt er weliswaar alle vertrouwen in te hebben dat de actie voor het Rode Kruis in december gewoon doorgaat, maar het rode kruis dat de Raad van State door alle mooie plannen kan zetten, is intussen verre van denkbeeldig.

Paella

In de zesdelige tv-serie ‘Jamie Oliver goes Italian’ krijgt de populaire Britse tv-kok de handen van de Italianen nauwelijks op elkaar als hij ze – in het hol van de leeuw – zijn traditionele Italiaanse gerechten voorschotelt. Ondanks zijn bijnaam vinden de trotse inwoners van Italië de culinaire creaties van de Naked Chef lang niet puur en naked genoeg. Ze lachen de gefrustreerde Oliver nog net niet recht in zijn gezicht uit.

De gepensioneerde Leidse kok Henk van der Zee werd wél uitgelachen. Toen hij zich in het Spaanse gehucht Xerta inschreef voor een wedstrijd paella koken, wist de burgemeester van het dorp zijn gezicht niet in de plooi te houden. Zelf nam de voormalige chef van restaurant Fabers de als grap begonnen uitdaging echter uiterst serieus. Hij waagde het zelfs af te wijken van de wijze waarop zijn louter Spaanse opponenten de traditionele rijstschotel bereidden: ‘Hun gebruikten veels te veel zout,’ verklaarde Van der Zee tegenover Radio West in onvervalst Leids. Zíjn paella hoefde niet met zout op smaak gebracht te worden: daar zorgde zijn dubbelgetrokken visfond wel voor.

Hoewel paella niet tot mijn favoriete gerechten behoort, kan ik me levendig voorstellen dat de bereiding van hét nationale gerecht van Spanje voor de inwoners van dat land meer is dan rijst koken in een zeewateraquarium. Zoiets ligt gevoelig, en dus zullen ze in Xerta behoorlijk op hun neus hebben gekeken toen de jury uitgerekend Henk van der Zee – die zelfs nooit eerder op een vuurtje van olijfbomenhout had gekookt – als winnaar aanwees. Een Hollander die in Spanje de beste paella maakt, dat is zoiets als een Spanjaard die ons in Leiden denkt te kunnen vertellen hoe je hutspot kookt. Dat de allereerste Leidse hutspot door een Spaanse legerkok werd bereid, doet er dan even niet toe…

Dikke onvoldoende

In een landelijk onderzoek naar gemeentelijke websites scoorde Leiden een dikke onvoldoende. Onze stad bevond zich daarmee niet direct in goed, maar wel in groot gezelschap: niet minder dan 92% van de sites zou ondermaats zijn. Hoewel zulke onderzoeken nogal eens met een korreltje zout moeten worden genomen, kan ik me in het oordeel over Leiden.nl wel vinden. De keren dat ik daar vond wat ik zocht, kostte dat me meer tijd dan me lief was.

Al bij de introductie in 2004 oogstte de site (die destijds zo’n 170.000 euro kostte) veel kritiek. In de afgelopen zeven jaar is er nauwelijks iets veranderd, laat staan verbeterd, terwijl de technische ontwikkelingen toch allerminst stilstonden. Neem nu de Gemeenteberichten, waarin wekelijks onder meer wordt opgesomd welke vergunningen zijn aangevraagd en verleend. Als u wilt weten of er in uw directe omgeving iets speelt, moet u – ook online – de alfabetisch gerangschikte, per week gerubriceerde lijsten door, op zoek naar straten in de buurt. Logisch waar het de publicatie in die andere huis-aan-huiskrant betreft, maar online zou een koppeling met een plattegrond inmiddels toch veel meer voor de hand liggen.

Een tijdje terug stuitte ik op een mobiele applicatie van iGGIS, het interactief Gemeentelijk Geografisch Informatie Systeem. Op mijn smartphone zou ik daarmee in Google Maps in één oogopslag kunnen zien of er rond mijn huis nog iets te gebeuren staat. ‘Mits uw gemeente is aangesloten…’ – en daar ging het meteen al mis. Deelname is gratis, dus waar wacht Leiden nog op? App-vrees kan het niet zijn, want met de prima apps Leidse Loper en Leiden Mobiel, en aansluiting bij BuitenBeter (waarmee u via uw smartphone met een foto problemen in de woonomgeving kunt melden) scoort Leiden allesbehalve een dikke onvoldoende!