Buurmans gras

De PvdA stelde vorige week voor om bij het station een uitkijktoren te bouwen en verwees daarbij naar de Eiffeltoren en – dichter bij huis – de Euromast. Buurmans gras is weer eens groener, dacht ik toen ik van het plan las. Zonder me nu schuldig te willen maken aan het door mij zo verfoeide, typisch Leidse wegwuif-gedrag, denk ik toch dat onze stad vaker zou moeten kijken naar de eigen kwaliteiten en de kansen die die bieden, dan naar de vermeende succesnummers van anderen. Want zo groen is dat Rotterdamse gras helemaal niet: vorig jaar november vroeg een curator het faillissement van de Euromast aan.

Leiden bezit van oudsher al een prachtig uitkijkpunt, midden in het centrum van de stad. Wie zich tussen de stoeltjes en de tafeltjes van het terras van het Koetshuis door een weg heeft weten te banen en de heuvel en de wenteltrap heeft bedwongen, heeft vanaf de in talloze opzichten unieke, middeleeuwse Burcht een fenomenaal uitzicht over de historische binnenstad. Ook de stadhuistoren biedt ongetwijfeld een prachtig panorama, maar helaas is die niet toegankelijk voor publiek.

Leiden zou zichzelf niet door klakkeloos te kopiëren, maar door de eigen ‘unique selling points’ uit te bouwen en te venten op de kaart moeten durven zetten. Bijvoorbeeld door de unieke activiteiten van de stichting Wireless Leiden uit de hobbysfeer te trekken en laagdrempelig beschikbaar te maken voor toeristen en bezoekers. Er is relatief nog maar heel weinig voor nodig om van het centrum van onze stad de eerste binnenstad met gratis wifi te maken. Het lijkt me in tijden van steeds duurder wordend dataverkeer en een groeiend aantal smartphones een bijzonder waardevol verkoopargument: ‘Overal in Leiden het hele world wide web gratis binnen handbereik.’ Daar kan geen uitkijktoren tegenop!

Advertentie