Deze column gaat over koetjes en kalfjes. De aanleiding is een berichtje over een niet al te slimme koe, die bij de Vrouwenweg het verschil tussen gras en kroos niet zag en pardoes in het water kukelde. De brandweer moest eraan te pas komen om het beest te redden. In de omgeving van de Vrouwenweg is dit schering en inslag, en keer op keer rukken de hulpdiensten uit om daar in een Leidse western de cowboy uit te hangen. Waar blijft toch dat hek, vroeg ik me af, maar het plaatsen van drinkbakken schijnt al te volstaan: dieren die niet uit de sloot hoeven te drinken, belanden er ook minder snel in. Mij lijkt het niet onredelijk om de nalatige eigenaar van vee dat herhaaldelijk een onbedoelde duik neemt de rekening voor de brandweerinzet te presenteren.
Hetzelfde geldt wat mij betreft voor loos alarm. Regelmatig rukt de brandweer na een automatische melding tevergeefs uit, en niet zelden naar dezelfde adressen. Bij Augustinus en Minerva bijvoorbeeld stond de brandweer de afgelopen maanden meer dan eens voor spek en bonen op de stoep. De hoogste tijd dus om ze onder het mom van ‘Geen vuurtje? Factuurtje!’ eens tot het checken van de alarmsystemen te bewegen.
Een ander adres dat ik in dit verband nogal eens voorbij zag komen, is dat van het Best Western City Hotel aan de Lange Mare. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat deze keten met een viersterrenhotel in Leiden gevestigd was. De website van Best Western houdt de gevel van het voormalige Antonius Clubhuis ook angstvallig buiten beeld en toont slechts foto’s van de omgeving en het interieur. Logisch, want van buiten oogt het hotel zo onaantrekkelijk, dat ik het als potentiële gast straal voorbij zou lopen. Het lijkt me raadzaam de koe daar heel snel bij de hoorns te vatten, want voor je het weet is het kalf verdronken…
Leuke koelumn. Het kroos-verhaal doet mij trouwens denken aan de hond die wij vroeger thuis hadden. ’t Beest liep ook rechtstreeks de gracht in dankzij het groen in het water.