Het

Dat het al een tijdje slecht gaat in krantenland is geen nieuws. Vaste lezers zeggen hun abonnement op en zoeken hun heil in toenemende mate op internet, en ook adverteerders houden onder invloed van de recessie hun hand op de knip. Dalende oplagen en afnemende advertentieinkomsten zijn het directe gevolg. Vorige week nog gaf uitgever Wegener te kennen dat de toekomst van het bedrijf vooral gekenmerkt wordt door onzekerheid.

In het licht van deze ontwikkeling is het verschijnen van de duizendste editie van Het op Zondag komend weekeinde wat mij betreft dus wel een feestje, en toch in elk geval een column waard. Waar de betaalde zondagskranten in ons land geen lang leven beschoren bleken (eind 2009 sneuvelde na De Krant op Zondag en de zondagseditie van de Tubantia ook de zondagskrant van de Telegraaf), worden in verschillende delen van ons land op zondag nog wel altijd huis-aan-huiskranten bezorgd. Het eerder genoemde Wegener geeft bijvoorbeeld Dé Weekkrant uit – met een nogal aanstellerig accentje op de eerste e -, maar in de Leidse regio lezen we op zondag simpelweg ‘de Het’.

Zo dik en zo spraakmakend als in het verleden – toen Leiden zelfs nog de luxe van twee zondagskranten kende – is Het helaas niet meer, maar waar Nieuwsweek verdween, heeft Het ondanks de economische tegenwind van de laatste jaren stand weten te houden, en al bijna twintig jaar begin ik er mijn zondag mee. De Rode Loper van Aad van der Luit (jammer dat zijn column het veld heeft moeten ruimen), de Hartsbrieven, het Leidse nieuws van de afgelopen week, maar vooral de uitagenda… Ik zou Het bij mijn eerste zondagse kop koffie niet willen missen. Vanaf deze plaats in een min of meer concurrerende huis-aan-huiskrant dus mijn welgemeende felicitaties aan de makers van Het op Zondag: Lang zal Het leven!

Advertentie