Deze Steeksleutels gaat niet, zoals de titel wellicht doet vermoeden, over even effectieve als barbaarse lijfstraffen uit de gelukkig lang voorbije tijd dat het Galgewater zijn naam nog eer aandeed. ‘Schuingevierendeeld’ is een term uit de heraldiek, die aangeeft dat een wapenschild diagonaal in vier vlakken is verdeeld – zoals de roodwitte luikjes van de Stadstimmerwerf aan datzelfde Galgewater. Elders in onze stad kwam je deze traditionele en in mijn ogen enigszins truttige roodwitte zandloper niet of nauwelijks tegen. Tot de Waag onlangs een verfbeurt kreeg.
De dubbele houten toegangsdeur, die sinds jaar en dag onopvallend groen geverfd was, is sinds een paar weken schuingevierendeeld, in bloedrood en spierwit – de Leidse kleuren, dat dan weer wel. Nu zullen er door monumentenexperts ongetwijfeld oude archiefstukken zijn opgedoken die deze metamorfose rechtvaardigen, al ken ik geen enkele prent van de Waag waarop de deuren van een zandloper zijn voorzien. Op een kasteeltje in het Brabantse dorp Heeze na zijn mij bovendien ook geen andere ontwerpen van architect Pieter Post bekend waarvan het houtwerk rood en wit geschilderd is. Ook Posts vrijwel identieke Kaaswaag in Gouda bleef dit lot bespaard.
Over smaak valt niet te twisten, waag ik het maar eens een open, al dan niet schreeuwend lelijke deur in te trappen. Maar de noeste arbeid van een toegewijde schilder ten spijt, vind ik de Waag er niet mooier op geworden. De gepimpte deuren doen de creatie van Pieter Post, die trouwens ook tekende voor het gebouw van de Eerste Kamer, voor het stadhuis van Maastricht en voor zowel het woon- als het werkpaleis van onze koningin, naar mijn smaak geen goed. Alsof de Waag nu deel uitmaakt van het belendende pand van V&D, en het voortaan altijd Prijzencircus is…
STEEKSLEUTELS 