Mijn opa heeft zijn hele leven bij de Leidse plantsoenendienst gewerkt. Met zijn bakfiets doorkruiste hij de stad om de bloemetjes buiten te zetten, de gemeentelijke gazonnetjes te maaien en de perkjes in de openbare parkjes aan te schoffelen. Ook bij mijn grootouders thuis stonden de plantjes in de tuin en in de vensterbank er altijd pico bello bij. Helaas zijn groene vingers niet erfelijk overdraagbaar, zo heb ik in de loop der jaren door schade en schande ervaren. Het enige gewas dat in de bakken voor ons huis kans maakt de winter te halen, is de robuuste, nagenoeg onverwoestbare geranium.
In de vijf bloembakken aan de zijkant van het Stadhuisplein worden sinds kort de ingrediënten van hutspot verbouwd. Winterpeen, aardappel, ui en (voor de gevorderde thuistuinier en hutspotliefhebber) pastinaak zijn volgens de initiatiefneemsters van het project Vrij Groen namelijk uitstekend op kleine schaal en voor thuisgebruik te planten en te oogsten. Ik schoot in de lach toen ik het bericht las – niet in de laatste plaats omdat dat vlak voor 1 april was. In diezelfde week deelden boeren in Amsterdam ook nog eens tienduizenden kilo’s aan onverhandelbare aardappels en uien uit. Wat zou je dus zelf in de bemeste aarde van je plantenbakje gaan lopen wroeten?
Maar het was geen grap. Hoewel er nu nog slechts enkele met merkstift beschreven latjes uit de aarde van de vijf bakken steken, zou er in de aanloop naar 3 Oktober van de oogst heuse hutspot gekookt moeten kunnen worden. Hoe sympathiek ik het initiatief ook vind, ik zie het mezelf niet doen. Met IJsheiligen voor de deur – nog anderhalve week – is het weer bijna tijd om onze bakken te vullen met verse potgrond en nieuwe planten te kopen, zodat we met een beetje geluk tot aan de hutspot achter de geraniums kunnen zitten.
STEEKSLEUTELS 
wat leuk om opa ook eens voorbij te zien komen
liefs M