Precies een maand ben ik nu forens en verlaat ik Leiden ’s ochtends – afhankelijk van de grillen van de NS – ergens rond de klok van kwart voor acht. Voor mij was het nieuw: werken buiten de Leidse regio, op een plek waar uw en mijn stad niet centraal staat. Maar ook bij mijn nieuwe collega’s is onze woon- en verblijfplaats niet onbekend, zo bleek keer op keer tijdens de vrijblijvende kennismakingsgesprekjes bij de koffieautomaat. Een eerste had er gestudeerd, een tweede had er familie wonen, een derde was er jaren geleden bij toeval eens op 3 oktober verzeild geraakt en wist nu nog steeds niet precies wat hem destijds was overkomen, en een vierde vroeg me of ik vrijgezel was.
Ik geef toe, ik zag ‘m ook niet aankomen. ‘Er komt in Leiden toch een park voor vrijgezellen?’ vroeg hij. Ik tastte in het duister en reikte naar mijn koffie. ‘Dat hoorde ik, iets over een Single-park.’ Het klonk hoopvol. Ik hielp hem uit de droom en ontvouwde hem de onze, de droom van het Singelpark. Eind juni werden er zes plannen gepresenteerd die de verwezenlijking van die droom weer een stapje dichterbij brachten. De gemeente stelde al zo’n 1500 euro per strekkende meter beschikbaar en de Vrienden van het Singelpark hopen op hun beurt nog eens 9,3 miljoen aan private fondsen te werven.
De zes plannen, die nog tot 9 september in zes kassen in de tuin van het Museum Volkenkunde te zien zijn, prikkelen de fantasie. Wat te denken van een door de restwarmte van de energiecentrale aan de Maresingel verwarmd bubbelbad? Het lijkt me een geweldige ontmoetingsplek, of je nu vrijgezel bent of niet. Met het meer dan zes kilometer lange Singelpark wordt Leiden een nog fijnere stad om ’s avonds – afhankelijk van de grillen van de NS – ergens rond de klok van zes weer thuis te komen. Ik kan niet wachten!
STEEKSLEUTELS 