Na meer dan vijf jaar Steeksleutels smeden weet ik inmiddels dat Leiden in juli en augustus verandert in een slaapstad. Het is komkommertijd, en hoewel het in onze rustige binnenstad dan heerlijk toeven is, is de nieuwsluwe Leidse zomer voor lokale nieuwsmakers en -volgers vooral een periode die overbrugd moet worden. Alsof het een scoop van jewelste betreft duiken alle plaatselijke media dan dus gretig op iets futiels als kroos in een stinkende speelvijver. Overbruggen luidt immers het devies, en dat geldt ook voor mij. Je moet iets…
Herinnert u zich de Leidse Nieuwe-columns van voormalig centrummanager Joost Bleijie in die andere Leidse huis-aan-huiskrant nog? De Bleijiebrug, zo noemde ik de Marebrug toen deze na Joosts oeverloze gesoebat dan eindelijk van een nieuw, slijtvast kunststof wegdek was voorzien. Nog geen twee jaar later staan aan weerszijden van deze brug gele waarschuwingsborden: ‘Let op!! Slecht brugdek.’ Het wegdek van de brug is namelijk opnieuw finaal aan flarden gereden.
Afgaande op de schuldbewuste borden is de gemeente van dit euvel op de hoogte. Ook de forse beschadigingen aan de fonkelnieuwe Kippenbrug – een vrachtwagen reed zich er begin april hopeloos klem – werden drie maanden later hersteld zonder dat de verantwoordelijken daar door een stampvoet bij stuk houdende columnist op gewezen hoefden te worden. Dat lijkt me winst. Ik maak nu graag van de gelegenheid gebruik om een andere Leidse brug onder de aandacht van de gemeentelijke brugwachters te brengen. Van de Warmonderbrug brandt de futuristische led-verlichting in het wegdek al sinds de winter niet meer. Handen uit de mouwen dus! Ik hou het in de gaten en kom er op deze plek als het moet nog een keer op terug. Of dat zinvol is? Joost mag het weten. Maar als gezegd: je moet iets…
STEEKSLEUTELS 