Feestlied

Mijlpalen moeten gevierd worden. En dus werd er vorige week stilgestaan bij het 425-jarige bestaan van de Leidse Universiteitsbibliotheek, komt onze burgemeester op de koffie bij Leidenaars die 100 worden en bezocht de astronaut André Kuipers onlangs het Leids Filmfestival toen de gerimpelde ruimtegnoom ET er zijn 30ste verjaardag vierde.

Vorige week was het feest in Valkenburg. De succesvolle musical ‘Soldaat van Oranje’ vierde een indrukwekkende reeks van 2 jaar aan uitverkochte voorstellingen (770.000 bezoekers!). Mijn leukste freelance collega van deze krant ontving een persuitnodiging en ik mocht mee. Het was zijn elfde keer (ook een mijlpaal), voor mij was het de vuurdoop. De projecties, de prachtige decors, de livemuziek… Ik was zeer onder de indruk van de productie. Maar het blijft een musical, en een acteur verliest bij mij per direct iedere geloofwaardigheid als hij plots in zingen uitbarst. Zeker als het teksten zijn als: ‘Nou, dat is dan fraai. We gaan naar de verdóééémenis. Dit land. Het is met ons gedaaa-hááán!’

Ach, laat ik het feestje – want dat was het – nu weer niet bederven door als kritische columnist op alle slakken zout te leggen. De op het voor een groot deel in Leiden spelende verhaal over de Minervaan Erik Hazelhoff Roelfzema en zijn huisgenoten gebaseerde musical staat garant voor een heerlijke avond, ik keek mijn ogen uit en we lieten ons de feestelijke drankjes, de pauzebitterballen en het gratis ‘patatje oorlog’ na afloop goed smaken. Want ook mijn freelance collega en ik hadden iets te vieren: het was zes jaar geleden dat hij mij namens deze krant vroeg of ik wekelijks een stukje wilde schrijven, en dit is mijn exact 300ste column. Als dit ‘Steeksleutels, The Musical’ was, zou ik nu een feestlied aanheffen: ‘Tot volgende wee-hééék!’

Advertentie