Wedden?

Vier weken geleden schreef ik een – aldus de organisatie – zuur stukje over het Leids Cabaret Festival. Met het benoemen van de wat mij betreft enige lichtpuntjes van de in totaal 18 audities, sloot ik die column als volgt af: ‘Uitzonderingen? Kiki Schippers, De Partizanen en Robert Ramaker. Maar de man die het festival over tweeënhalve week zonder enige twijfel op zijn naam zal weten te schrijven komt uit Utrecht en heet Jan Beuving. Wedden?’

Als dat in mijn aard zou liggen, zou ik nu borstklopperig roeptoeteren dat ik de drie finalisten (Beuving, Schippers en De Partizanen) er feilloos had uitgepikt. Maar zo ben ik niet, en bovendien: ik zat er tegelijkertijd ook flink naast. Niet het virtuoze rijm van de wellicht toch iets te stoffige Jan Beuving, maar de absurdistische bravoure van De Partizanen wist anderhalve week geleden zowel het publiek als de jury te overtuigen. Deze op het eerste gezicht verrassende uitslag bevestigt helaas een bang vermoeden.

Ik heb geen bewijzen, maar wel een idee wat er achter de schermen van het 35ste Leids Cabaret Festival gebeurd kan zijn. In de Nederlandse kleinkunst gaat veel geld om. Zo verloochenden onlangs Najib Amhali (winnaar Leids Cabaret Festival 1998) en Brigitte Kaandorp (winnares Camaretten 1983) nog hun principes door voor grof geld de transfer van de VARA naar RTL te maken. Was het toeval dat ik mijn column vorige maand afsloot met het veelbetekenende woordje ‘wedden’? Geenszins! Er circuleren namelijk hardnekkige geruchten dat behalve sportwedstrijden ook de uitslagen van cabaretfestivals al jaren onder invloed staan van machtige, wereldwijd opererende Chinese goksyndicaten. Matchfixing, inderdaad… Of ik dit serieus meen? Ach, ook een column is soms een beetje cabaret. Of, zoals ze in China zeggen: ‘Cabaletteketet!’

Advertentie