Voor elk wat wils, dat is al jaren de kracht van de Leidse Lakenfeesten. Want hoewel de Peurbakkentocht niet aan mij besteed is – zeker niet als het regent -, ik de Dragonboatraces nogal saai vind en de muziek bij Leiden Culinair mij veel en veel te hard staat, maak ik wel elk jaar een rondje langs de talloze activiteiten. Ook dit jaar weer genoot ik daarbij van de simpele constatering dat het centrum van Leiden vier dagen lang bruist, als de vele biertjes die er naar goed Leids gebruik in rap tempo doorheen gaan.
Een van de pareltjes in de programmering is al 27 jaar het Gouden Pet Festival. Dit jaar viel tijdens dit straatmuzikantenconcours werkelijk alles op zijn plek. Het weer werkte deze zonnige zondagmiddag enthousiast mee, de 18 locaties – tussen Oude en Nieuwe Rijn – waren fantastisch en de 36 deelnemende acts hadden er zicht- en hoorbaar heel erg veel zin in. Eigenlijk zijn het de Lakenfeesten in het klein: op letterlijk elke straathoek gebeurt wel iets, en heb je van een optreden niet zo’n hoge pet op, dan loop je door of wacht je – onder het genot van een biertje dus – gewoon het volgende gezelschap af, dat altijd binnen een halfuurtje begint.
Hoewel de artiesten – een beetje afhankelijk van act en plek – over belangstelling niets te klagen hadden, verbaast het me dat de Gouden Pet niet nog veel meer toeristen naar onze stad weet te bewegen. Het niveau van de meeste deelnemers en het sympathieke karakter van dit festival – petje af voor de organisatie dus – zouden landelijke bekendheid zonder meer rechtvaardigen. Dat Parkpop dit jaar op dezelfde zonnige zondagmiddag viel, heeft wellicht een rol gespeeld. Met het ongeïnspireerde optreden dat de voormalige straatmuzikanten van de Dexys Midnight Runners daar verzorgden, waren ze in Leiden kansloos geweest.
STEEKSLEUTELS 