Camouflagegarage

Wat me van een bezoekje aan het mooie Brugge, jaren geleden, gek genoeg nog het meest is bijgebleven, is de afrit Brugge Centrum. Vanaf de snelweg dook je ondergronds en werd je, of je dit nu wilde of niet, automatisch een royale parkeergarage in gedirigeerd. De voetgangersuitgang van deze garage bevond zich in hartje Brugge. Dat was nog eens makkelijk!

In Leiden doen we liever moeilijk. Neem de nieuwe Morspoortgarage. De gemeente houdt stug vol dat deze garage een succes is, maar volgens de omwonenden is het een blamage: de parkeerdruk in de wijk is sinds de opening alleen maar toegenomen omdat automobilisten de parking straal voorbijrijden. ‘Dat ding valt ook niet op,’ klaagde een buurman in het Leidsch Dagblad. Je kunt zeggen wat je wilt, maar de camouflagenetten waarmee de tijdelijke garage is uitgedost doen hun werk dus meer dan uitstekend!

Wie als argeloze bezoeker met de auto vanaf de Morsweg komt, wordt slechts één keer op de camouflagegarage geattendeerd, door een bord dat ook al nauwelijks opvalt omdat het pal achter een boom staat. Kom je uit de richting van het Transferium, dan moet je eerst de borden Leiden Centrum en de doorgaande weg via de tunnel negeren, om vervolgens heel eigenwijs rechtsaf te slaan, richting Leiden Zuid. Op die borden staan trouwens ook de Groenoordhallen nog steeds aangegeven, maar dit terzijde. ‘Je rijdt verkeerd, hoor!’ klinkt het naast je. Dat je tijdens de verhitte discussie die dan volgt nog alert genoeg bent om in het uitbundige gebladerte met het nietszeggende MORSPOORT erop een parkeergarage te herkennen, het lijkt me inderdaad wat al teveel gevraagd. Dat wordt dus nog wat, met die twee ondergrondse garages die hier de komende jaren niet uit, maar ín de grond worden gestampt. Die zijn immers helemaal onzichtbaar!

Advertentie

5165165

Op 1 februari lanceerde de gemeente Leiden een nieuw telefoonnummer, 14071, dat u waar u ook bent zonder kengetal kunt bellen. Meestal regel ik mijn zaken met de gemeente via internet, maar toen ik van mijn wespennesten af moest – twee weken geleden las u er hier alles over -, leek me dat een mooie gelegenheid dit magische nummer eens te proberen. Ik moest nog wel even opzoeken wat dat eenvoudig te onthouden, vijfcijferige nummer ook alweer precies was, maar nadat ik het op internet gevonden had, toetste ik de cijfers vol verwachting in. Er gebeurde helemaal niets.

Er blijken dan ook nogal wat bezwaren aan 14071 te kleven. Ik bel via mijn internetprovider (de volle KPN-dochter XS4ALL), en die ondersteunt dit type nummers niet. Via sommige mobiele providers is het eveneens onmogelijk 14071 te bereiken, terwijl bellen met dit nummer bij andere telco’s buiten uw bundel valt en dus extra kosten met zich meebrengt. Ook via veel bedrijfscentrales en vanuit het buitenland lukt het niet de gemeente op deze op papier eenvoudige manier te bereiken. U kunt het nummer dus inderdaad altijd en overal bellen, maar of u de gemeente ook aan de lijn krijgt, is nog maar zeer de vraag.

Met 14071, dat we delen met de 071-gemeenten Kaag en Braassem, Oegstgeest, Teylingen, Rijnwoude, Leiderdorp en Voorschoten, schieten wij burgers dus niets op. Integendeel zelfs, want als u 14071 toetst of draait en wél verbinding krijgt, moet u eerst nog inspreken voor welke gemeente u belt. Vervolgens wordt u doorgeschakeld. Waarmee? Met, jawel, het ‘oude’ centrale nummer van de gemeente Leiden, 5165165. En geef toe, ook dat is een heel gemakkelijk te onthouden nummer, dat het bovendien wél met alle telefoons en wereldwijd doet. Mijn advies: hoe eenvoudig het nummer 14071 ook te onthouden is, vergeet het!

Dode mussen

Zoals één zwaluw nog geen zomer maakt, maakt één doodgereden wolf nog geen komkommertijd. Daarvoor hadden de media dit jaar ook nog een krokodil (ook dood) en een aangespoelde potvis (op sterven na van hetzelfde laken een pak) nodig. Bij de wolf en de potvis werd de expertise van ons Naturalis ingeroepen, en vooral het forensisch onderzoek naar de wolf maakte indruk; de twee kaken, waarmee het dier bij wijze van laatste avondmaal nog een bever in stukken had gereten, lagen machteloos op de snijtafel, als een afgedankt kunstgebit. De potvis had het, zo toonden medewerkers van Naturalis aan, bij leven al zonder onderkaak moeten stellen en zat ook nog met een lading plastic in zijn maag.

Met de vondst van een gevlekte Amerikaanse rivierkreeft in de Oranjegracht, deed Leiden zelf ook nog een bescheiden duit in het zakje. En ja, hoe graag ik ook mijn kaken in het Leidse nieuws wil zetten, als het zó overduidelijk komkommertijd is, zit je als columnist toch even met een mond vol tanden. En gingen we voorheen dan nog massaal op jacht naar een poema op de Veluwe, of huiverden we bij de berichtgeving over een levensgevaarlijke wurgslang die de schubben had genomen in een dichtbevolkte woonwijk, dit jaar vielen er louter dode mussen van het dak. Want ook die exotische Leidse kreeft was jammer genoeg zo dood als een pier.

Dat dit de zomer van de dode dieren lijkt te zijn, is natuurlijk wel goed nieuws voor Naturalis. Daar kunnen ze de bezoekersaantallen nog mooi even opkrikken voor het museum zijn deuren in 2016 een vol jaar moet sluiten. Als extra lokkertje is de dodedierencollectie deze maand uitgebreid met de ooit levende legende ijsbeer Knut. Maar ook als Knut weer terug is naar Berlijn, is er bij Naturalis nog veel mooi opgezet doods te zien. Wat dacht u van zeekomkommers?

Wespennest

Als een Nederlandse journaliste zich op het Tahrirplein in de Egyptische hoofdstad Caïro begeeft, dan vraagt ze erom verkracht te worden. ‘Islamles voor journalisten,’ noemde Anand Soekhoe, duo-raadslid voor Leefbaar Leiden, het op Twitter. Het is zijn goed recht het nieuws zo te duiden, zoals ik daar weer het mijne van mag denken. En dat doe ik dus ook. Maar eerder al heb ik me voorgenomen me noch als twitteraar noch als columnist in bij voorbaat heilloze discussies te storten – het moet wel leuk en leefbaar blijven. Onder het mom van ‘weer hetzelfde tweetje’ nam ik dus ook deze uitlating van Soekhoe hoofdschuddend ter kennisgeving aan.

Anderen deden dat niet. Pieter Kos van GroenLinks meldde zich als eerste en noemde het ‘zum kotzen’. Leander Mascini, de man achter de Dichtbij-pagina van deze krant en de gelijknamige website, vroeg Leidse fractieleiders om een reactie en haalde zich daarmee de woede van Daan Sloos van Leefbaar Leiden op de hals. ‘Je steekt je wel in een wespennest,’ twitterde ik Leander vanaf het bankje voor ons huis.

Geloof het of niet, maar ik had deze tweet nog niet verzonden of ik zag vanaf datzelfde bankje hoe de ene na de andere wesp boven mijn hoofd door een verdwenen voeg in de spouw van onze gevel verdween. Een paar dagen later werd ik bij zonsopgang gewekt door een onheilspellend gezoem, ergens achter de muur, ter hoogte van mijn hoofdkussen. Namens de gemeente Leiden maakte Hans van de ongediertebestrijding later die week even vakkundig als effectief een einde aan niet één maar twee wespennesten. Míjn stukje Leiden was daarmee weer een stuk leefbaarder, al dachten die wespen daar voor ze het loodje legden vast heel anders over. Maar wie zich als wesp in de stad begeeft, die vraagt erom. Een lesje Westerse beschaving voor geleedpotigen.