Ik heb altijd in of vlakbij Leiden gewerkt, maar sinds anderhalf jaar forens ik vier dagen per week tussen Leiden en Schiphol Rijk. Voor het eerst sinds de kleuterschool heb ik dit jaar vrij moeten nemen voor Leidens Ontzet. Op de lagere en middelbare school, op de universiteit en bij mijn voormalige werkgevers: jaar in, jaar uit was 3 oktober als vanzelfsprekend een vrije dag. Vorig jaar viel het Feest der Feesten nog op m’n vrije woensdag, maar dit jaar was ik aan de beurt en mocht ik mijn collega’s uitleggen dat ik er 3 oktober niet ben, omdat het dan dus 3 oktober is.
‘Ja, en dus?’ – ‘Dus…’ en uit mijn hoofd vatte ik, een opdringerige Leidse r driftig onderdrukkend, de laatste pak ‘m beet 25 Feestwijzers samen, van hutspot en Taptoe tot het vuurwerk. ‘En dat gaat elk jaar precies hetzelfde?’ Ik knikte, maar niet van harte. Want in het Leids Nieuwsblad had ik iets gelezen wat me helemaal niet beviel, en eigenlijk verbaast het me ook dat Leiden, stad van alles bij het oude, nog niet in last is.
Michiel Zonnevylle, voorzitter van de 3 October Vereeniging, lichtte het thema van dit jaar – Per (on)geluk 31013 – toe, en vertelde dat in 2013 alles in grote lijnen bij het oude blijft. ‘In de komende jaren zal er wel het een en ander gaan veranderen,’ (wtf?) ‘maar,’ (en nu komt het!) ‘daar is het nu nog te vroeg voor.’ Ik herhaal: WTF?! Wát gaat er veranderen, of beter: Vurrrandurrru, wattan juh? Wat weet die Zonnevylle, maar wil hij ons nog niet vertellen? Welk onheil hangt ons na dit ongeluksjaar boven de bledder? Voor veranderingen is het in Leiden altíjd te vroeg, en al helemaal als het om Leidens Ontzet gaat. Er zit dus maar één ding op, en dat is deze vrije dag het onderste uit de kan te halen en het Feest te vieren alsof het de laatste keer is. Doet u mee?
STEEKSLEUTELS 