Het is een mooie traditie. En ook de jaarlijks terugkerende spanning eromheen hoort er inmiddels eigenlijk gewoon een beetje bij. Want waar je zou denken dat er na al die jaren wel zoiets als ‘Het Grote Draaiboek’ kan worden afgewerkt, is er toch altijd wel weer íéts waardoor dit feest voor jong en oud in het water dreigt te vallen. Natuurlijk, het is een hele onderneming waarbij van alles mis kan gaan: door intern geklungel en labbekakkerige laksheid van malle pietjes bijvoorbeeld, of doordat protesterende zeurpieten die de maan niet door de bomen kunnen zien schijnen via de rechter roet in het eten hopen te kunnen gooien. Je zou met een welgemikte trap het liefst je schoentje in de kont van deze aangebrande boterletters zetten!
Ook dit jaar klopt mijn hart dus weer vol verwachting: is hij daar straks gewoon, of blijkt het water van de Leidse binnenstad dit jaar dan toch een keer één brug te ver? Hoewel ons herhaaldelijk wordt verzekerd dat er geen enkele reden tot paniek is (Paniek! Paniek? Geen Paniek!) en alles tot dusver altijd op zijn pootjes terechtkwam, houd ik ook nu mijn adem weer in, om pas een zucht van verlichting te slaken als ik hem met eigen ogen heb gezien.
‘Maar Tjan,’ hoor ik u denken, in een werkelijk voorbeeldige volzin zelfs, ‘Sinterklaas is afgelopen zaterdag al veilig en wel in Leiden aangekomen en heeft al lang en breed zijn intrek genomen in zijn tijdelijke monumentale onderkomen aan de Aalmarkt!’ Ja, beste lezers, dat weet ik, maar dáár had ik het niet over. Over de intocht van de goedheiligman in Leiden heb ik me geen moment zorgen gemaakt. Maar… komt er wel weer een ijsbaan op de Nieuwe Rijn? Ook dit jaar is het weer het bekende liedje en kan het nog altijd vriezen of dooien. Heel hard zingen met z’n allen schijnt te helpen!
STEEKSLEUTELS 