Vorige week zondag was V&D gesloten, en dat haalde hier de krant. In het dorp van mijn schoonfamilie – dat rond de kerstdagen in het nieuws kwam omdat de gristelijke goegemeente in opstand was gekomen tegen de zondige zondagopening van de lokale Albert Heijn, twee keer per jaar – schudden vrome vreesmannen vast misprijzend hun grefo hoofden over zoveel goddeloosheid. Maar in de niet eens zo heel grote, boze stad is anno nu echt niets meer heilig en doen we zelfs op beide kerstdagen en nieuwjaarsdag gewoon onze boodschappen. Het was echter niet uit vroomheid dat V&D de deuren deze zondag een keertje dicht hield.
De ingrijpende verbouwing van het warenhuis doet letterlijk nogal wat stof opwaaien, en meer dan eens stond ik er op de roltrap terwijl op anderhalve meter afstand met veel geraas een muurtje in elkaar donderde of een systeemplafond naar beneden kwam zeilen. Goed, er was dan wel een stukje plastic gespannen, maar een beetje Aleppo was het wel. Ik zal niet zeggen dat het een godswonder is dat er geen ongelukken zijn gebeurd, maar het is op zijn minst opmerkelijk te noemen dat V&D de winkeldeuren niet eerder gesloten hield en zich daartoe pas genoodzaakt zag toen de roltrappen vervangen werden.
Het is ook nogal een klus, die renovatie, zeker als de verkoop zo goed en zo kwaad als het gaat door moet gaan. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat ik er het afgelopen jaar iets afgestoft en afgerekend heb, maar toch zeker een paar keer per maand ga ik er wel even kijken hoe de grootscheepse verbouwing vordert. En langzaam maar zeker gaat dat de goede kant op: daglicht, een roltrap naar de vierde en eerherstel voor de Vergulden Turk… Al is er nog heel veel werk aan de winkel, voor de rest van het gebied rond de Aalmarkt is de toon in elk geval gezet!
STEEKSLEUTELS 