Een grap maken en die vervolgens moeten uitleggen. Dat is gênant. Nog pijnlijker wordt het als je een grap maakt die zelfs niet eens als grap wordt herkend. Het overkwam D66-raadslid Sabine Verschoor toen ze een motie indiende tegen de in haar ogen ‘monistische’ gewoonte om tijdens raadsvergaderingen eerst burgemeester en wethouders van een natje en een droogje te voorzien, en dan pas de raadsleden. Zelfs nu ik u al verteld heb dat het om een grap gaat, vrees ik dat er aan uw kant van ongecontroleerd dijenkletsen of zelfs maar een begin van een glimlach geen sprake zal zijn. De motie werd overigens verworpen.
Verschoor verklaarde bij wijze van mosterd na de maaltijd dat het om een zogenaamde ‘einderaadsmotie’ ging, die traditioneel een ludiek karakter draagt. Het lijkt me een gevalletje de plank faliekant misslaan, want met een partij als Leefbaar Leiden in de raad zijn we hier wel hilarischer gewend (waarbij moet worden aangetekend dat de inbreng van de Leefbaren doorgaans niet eens ludiek bedoeld is). Bovendien leunt de democratische comédienne met deze schertsmotie wel heel erg op een hamerstuk dat huidig Ernst & Young-partner Jan-Peter Balkenende zo’n twintig jaar geleden voorlegde aan de gemeenteraad van Amstelveen.
De voormalig CDA-politicus stelde in 1993 voor dat er in het vervolg kroketten geserveerd zouden worden wanneer raadsvergaderingen tot na elven duurden. Hoewel het de jonge JP geen ernst was, werd deze kolderieke krokettenmotie met meerderheid van stemmen aangenomen. De huisregel maakt in Amstelveen nog altijd deel uit van het Reglement van Orde en vond zelfs navolging in andere gemeenten. Of de schaal met kroketten – al dan niet met mosterd – dan eerst langs het college of eerst langs de raad gaat, dát vertelt het verhaal er helaas niet bij…
STEEKSLEUTELS 