In beweging

Leiden is volop in beweging. Dat is geen slappe slogan van een ongeïnspireerde city marketeer, maar slechts mijn constatering na acht dagen vakantie. Je kunt je hielen hier momenteel nog geen week lichten, of je mist van alles. Mijn column van vorige week, die ik vooruit had geschreven en waarin ik onder meer de overlast van en masse in de binnenstad gestalde fietsen aanstipte, deed daardoor tweeënhalve week nadat ik hem inleverde alweer gedateerd aan. Met de opening van de schitterende fietsenstalling onder de steeds mooier wordende V&D is immers een veelbelovend begin gemaakt met de oplossing van dit Leidse fietsenprobleem.

Ingangen aan Aalmarkt en Breestraat, ruimte voor 800 fietsen, bewaakt en nog gratis ook. Het ziet er echt prachtig uit, al stonden er vorige week dinsdag dan nog niet veel meer dan 20 tweewielers gestald. Het filiaal van Zeeman aan de Breestraat had tijdens mijn vakantie de deuren juist gesloten – naar mijn beste weten om plaats te maken voor een Albert Heijn met óók weer een ondergrondse rijwielstalling. En zo ging het tijdens mijn eerste wandeling door onze binnenstad maar door: een nieuw restaurant en The Sting aan de Breestraat, de drie stijlvol gerestaureerde gevels van de nieuwe fietsenzaak van Oldenburger op de Nieuwe Beestenmarkt – zelfs in de Haarlemmerstraat werd in verschillende leegstaande panden hard gewerkt aan nieuwe winkels.

Het gaf deze Leidse burger – die uitkijkt naar de oplevering van muziekcentrum De Nobel en het vervolg van Aalmarktproject – weer moed. Onze mooie stad wordt nog altijd steeds mooier! En dan slaagden de lokale politici er uitgerekend tijdens mijn vakantie ook nog in een nieuw college te smeden, dat hopelijk minstens zo slagvaardig is als het vorige. Maar dát onderwerp stal ik nog even tot vorige week…

Advertentie

Op die fiets!

Is uw fiets weleens gestolen? De kans is groot, als de cijfers van het CBS tenminste kloppen – en waarom zouden ze dat niet doen? Wie mijn column vaker leest, die weet het al: ik ben dol op statistieken. Toen op internet onlangs een zeer uitvoerige database met criminaliteitscijfers verscheen, heb ik me daarmee dus al klikkend, scrollend en filterend weer een paar uur meer dan kostelijk vermaakt. Want hoe verhouden de cijfers van onze stad zich tot die van de rest van het land? Nou, als het om fietsendiefstal gaat niet best, zo toont de uitputtende inventarisatie op cbs.nl ondubbelzinnig aan.

De onderzoekscijfers hebben betrekking op het jaar 2013, toen in Nederland maar liefst 107.055 fietsen werden gejat. Daarbij ging het om niet minder dan 1500 Leidse fietsen. Het aantal ontvreemde rijwielen per hoofd van de bevolking lag in onze stad vorig jaar bijna twee keer zo hoog als het landelijk gemiddelde. Van die 1500 fietsen werden er trouwens nog wel 65 teruggevonden.

Van elke 400 Leidenaren worden per jaar 5 fietsen gestolen, becijferde het CBS. Dat is veel, vind ik, al is Leiden natuurlijk een fietsstad bij uitstek. Kijk alleen maar naar de duizenden fietsen die voor en achter het station staan gestald. Ook op zaterdag in de binnenstad kun je er – vaak helaas ook letterlijk – onmogelijk omheen. Toch is het opmerkelijk dat de Leidse cijfers die van eender welke andere gemeente in de Randstad ver achter zich laten. Zelfs Amsterdam heeft het nakijken, want het zijn 9 provinciesteden en grensgemeenten die de ranglijst aanvoeren. Leiden volgt op een met Sittard gedeelte tiende plek. Waarom, vraag ik me af. En nu zou ik u onder het mom van ‘Ach, natuurlijk, op die fiets! dolgraag een sluitende verklaring geven, maar helaas: ik moet u teleurstellen. Heeft u een idee?

Slangen en piemels

Waar ik ook ben, via nieuwsfeeds volg ik de Leidse actualiteit op de voet. Ook nu ik op het Portugese eiland Madeira van een weekje rust geniet, houden zij mij feilloos en efficiënt op de hoogte van wat er in mijn stad gebeurt. Een bijkomend voordeel van feeds is dat ik groot en klein nieuws aanvankelijk op dezelfde summiere manier onder ogen krijg. Ik word dus niet afgeleid of gestuurd door de typografische keuzes van redacties, en neem elke kop die de revue passeert even serieus.

Soms word ik daarbij op het verkeerde been gezet. Eind vorig jaar bijvoorbeeld, toen ik de titel ‘Meteoriet daalt neer in Leiden’ las. Brekend nieuws, dacht ik, maar het bleek om een nieuwe aanwinst in de collectie van Naturalis te gaan, en niet om een ruimtesteen die een krater in onze stad had geslagen. De bedenker van de kop op de redactie van het Leidsch Dagblad had blijkbaar zijn lolbroek aan. Nee, dan toch liever een titel die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat, al kun je ook dát overdrijven. Neem het pareltje dat begin deze maand op de site van het LD te vinden was: ‘Man met bol gelaat laat piemel zien bij Vijf Meibrug’. Niet echt beknopt, nogal plastisch ook, maar je hoeft het artikel verder niet meer te lezen.

Bij de kop ‘Slang in Leidse meterkast’ dacht ik een maand geleden dat ik opnieuw met een creatie van de nu in grapjas gehulde meteorietenman te maken had. Een tuinslang of een stofzuigerslang, vermoedde ik. Maar nee, het bleek om een forse rattenslang te gaan, die een bewoonster van de Koninginnelaan de stuipen op het lijf had gejaagd. Onlangs dook er nog zo’n reptiel op, nu in de Morsstraat. De kop waarmee Omroep West dit nieuws bracht, dekte de lading wat mij betreft volledig: ‘Horror in Leidse wc: slang van ruim een meter glibbert op het toilet’. Brrr…

Buurdorp

Laat ik het heel grensoverschrijdend eens over Leiderdorp hebben. Mijn huis staat op een plek die vroeger Leiderdorps grondgebied was, dus dat moet kunnen, voor een keertje. Daarbij zou Leiderdorp in de nabije toekomst, als nieuwe gemeentelijke herindelingen ook in onze regio onontkoombaar blijken, best een deelgemeente van Leiden kunnen worden. Af en toe eens een blik over de schutting werpen om te kijken hoe het bij de buren gaat, kan denk ik dus geen kwaad. Daarom steek ik deze week in oostelijke richting onze gemeentegrens over.

Eigenlijk kom ik er zelden – ik rij er vooral het liefst zo snel mogelijk doorheen. De Baanderij (een paar keer per jaar), het Rijnland ziekenhuis (als het even kan zo min mogelijk) en de Winkelhof (hoogst zelden), en dan houdt het wat mij betreft wel op. Het gemeentehuis naast dit winkelcentrum is een tijdje geleden gesloopt, las ik in het Leidsch Dagblad. Alvast? Wie zal het zeggen… Hoe dan ook: vanuit middenstand en bewoners werd de wens uitgesproken het ontstane gat naast de Winkelhof op te vullen. Hoe? Daar hadden deze Leiderdorpers wel ideeën over: ‘Met een pleintje. Of een parkeerplaats. Of iets anders leuks.’

Niet bepaald creatief, onze oosterburen. In het bruisende Leiden zouden er al talloze hemelbestormende plannen rondzingen over de mogelijke bestemming voor zo’n gat. In dat licht stelde de enige Leidse 1-aprilgrap die mij dit jaar bereikte ietwat teleur. De 3 October Vereeniging zou, zo vertelde voorzitter Michiel Zonnevylle aan UnityTV, de te Hollands bevonden hutspot in de ban willen doen, om zo ‘andere culturen’ meer bij Leidens Ontzet te betrekken. Yeah, right! Creativiteit was blijkbaar even op de bon. Zou het toeval zijn dat Unity tot voor kort vanuit Leiderdorp uitzond en dat Zonnevylle daar 18 jaar burgemeester was?

Truly gezellig

De Randstad ging op slot, en omdat Leiden daar nu eenmaal het bruisende middelpunt van is, had ik er rekening mee gehouden dat ik van huis naar werk en terug wat langer onderweg zou zijn. Of ik gék geworden was… ‘Ik kom vanaf zondag de deur niet meer uit, alles is afgesloten. Ik zorg dat ik genoeg boodschappen in huis heb, want tijdens die NSS-top kun je dus écht geen kant op!’ zei iemand. Ik las alle Van A naar Beter-informatie nog eens door en besloot het er – roekeloos als ik ben – op te wagen.

Ik geef toe: van Leiden naar Schiphol forenzen op het moment dat Airforce One het Nederlandse luchtruim betreedt zou je een vorm van ‘living on the edge’ kunnen noemen. Maar intussen reed mijn gebruikelijke maandagmorgentrein op tijd, kon ik tegen de gewoonte in zitten (er hadden zich blijkbaar meer mensen met boodschappen voor drie dagen in hun woning verschanst) en was het ook in mijn bus, die een half rondje om Schiphol rijdt, opvallend rustig. Vanuit die bus zag ik hoe vliegtuigspotters zich verdrongen om de beste spotspot – zelfs het afgekondigde spotverbod kon dus met een korreltje zout worden genomen. Ik was vroeger op mijn werk dan ooit en ook terug verliep mijn reis probleemloos. Net als dinsdag trouwens.

Toch heb ik wel iets van de kerntop gemerkt. Zo zag ik wat meer politie, heel veel gele hesjes en op een schijnbaar willekeurig kruispunt een legervoertuig dat rechtstreeks uit de collectie van Keep them rolling afkomstig leek. Maar dat was het wel. Ik voelde me dan ook niet aangesproken toen Barack Obama alle Nederlanders bedankte die verkeershinder van de NSS-top hadden ondervonden. En hoe belangrijk die top – voor ons land en voor de wereld – nu werkelijk was? Ik heb geen idee, maar het schijnt ‘truly gezellig’ te zijn geweest. En dat is ook wat waard.