Tijdens de soundcheck van Spinvis, een kleine drie kwartier voordat de band in Leiden Noord zou optreden, kon het nog alle kanten op. Met het weer – dreigende wolken, maar ook zon -, en zeker ook met het aantal toeschouwers dat het nieuwe gratis festival Noorderliefde zou weten te trekken. Maar tijdens het concert stond het even daarvoor nog zo troosteloos en veel te groot ogende bouwterrein naast Het Gebouw goed vol. Het naar schatting 2000-koppige publiek luisterde vorige week zondag aandachtig naar de unieke muziek van Erik de Jong en zijn band. Een enkeling zong de teksten woord voor woord mee.
Spinvis dus. Zelden heb ik me zo door een eerste indruk op het verkeerde been laten zetten. De eerste twee cd’s vond ik vooral knullig en rommelig klinken, en ik had me ook nooit de rust gegund goed naar de mij op het eerste gehoor te associatieve en onsamenhangende teksten te luisteren. Maar nadat een collega van deze krant me had meegenomen naar een theaterconcert in Noordwijk was ik om. De Jong pakte me al tijdens het eerste nummer bij mijn kladden. Ik kon in het pluche van mijn theaterstoel geen kant op. En ik wilde dat ook helemaal niet.
Vorige week verraste Spinvis opnieuw door ook als festival-act te overtuigen. De grillige muzikale schilderijtjes leken voor de gelegenheid gemaakt en pasten perfect bij het al even grillige weer. De teksten waaiden soms weg, maar kwamen even vaak keihard binnen, bijvoorbeeld als de bandleden ze terwijl de muziek aanzwol unisono als een mantra herhaalden: Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug… Dat laatste geldt naar ik hoop zeker voor Noorderliefde, dat met een overtuigende en vlekkeloze eerste editie meteen al een vaste plek op de steeds voller wordende Leidse uitagenda lijkt te hebben afgedwongen.
STEEKSLEUTELS 