Hoor de wind waait

Toen ik las dat burgemeester Lenferink misschien niet aanwezig zou zijn bij de intocht van Sint Nicolaas, was ik heel even bang dat dat iets met de pietendiscussie te maken had. Maar waar in het Sinterklaasjournaal volop ruimte aan deze discussie wordt gegeven, bleef alles in Leiden afgelopen zaterdag bij het oude: Stuntelpiet had Lenferinks fiets geleend, was ermee in het water gereden en de burgemeester had geen zin om te lopen. ‘Ik ben nog nooit zo vroeg geweest,’ zei hij doodleuk, nadat hij om tien voor twaalf door een politiewagen met toeters en bellen op de bomvolle Beestenmarkt was afgezet.

De intocht in Leiden wordt sinds er een frisse wind door de organisatie waaide elk jaar beter: met presentatrice Meike Hurts (ex-Idols, ex-KUS) hebben we inmiddels onze eigen Dieuwertje, en de arrangementen van The Rockschool-band staan intussen als een huis. Het enige compromis dat ik dit jaar opmerkte, was dat de zin ‘Want al ben ik zwart als roet, ik meen het toch goed’ niet meer gezongen werd. ‘Hij is er voor jou en mij, kom er maar bij’ was het nu, maar verder zag het in onze stad dit jaar letterlijk en figuurlijk weer zwart van de pieten.

Tradities… ze ontstaan spontaan en veranderen ook in de loop der jaren: geleidelijk en onder invloed van de tijdgeest. De pietendiscussie zal opnieuw oplaaien zodra volgend jaar zomer de eerste pepernoten weer in de schappen liggen, en ook dat is voor je het weet een traditie. Zoals de Leidse Winter Wonder Weken traditioneel beginnen met een verloren rechtszaak van rederij Rembrandt, we het jaar uitgaan met een vuurwerkdiscussie en we ons rond 4 mei afvragen welke doden we mogen herdenken. Iedereen heeft een mening en iedereen laat die horen – die storm gaat nooit meer liggen. Ook dát is in ons landje inmiddels traditie.

Advertentie

Leiden viert feest!

Huh?! dacht ik toen ik een huis-aan-huis verspreid flyertje van de mat raapte. En meteen daarna: What. The. Fuck?! U begrijpt, ik was verbaasd – of liever: ik was verbijsterd. ‘Leiden viert feest!’ las ik. Waar is dat feestje? Nou, in Amsterdam, dáár is dat feestje! Nog tot eind januari zijn daar in het Rembrandthuis 75 zelden of nooit geëxposeerde tekeningen uit een precies 200 jaar oude kunstcollectie van de Leidse Universiteitsbibliotheek te zien.

Een filmpje op rembrandthuis.nl toont hoe conservator Jef Schaeps nog net niet achteloos het ene na het andere pareltje uit de kluis van de UB laat zien: studies en schetsen van Rembrandt (de Leidenaar die zo beroemd is dat de hele wereld aan zijn voornaam genoeg heeft), een fraaie tekening van tijd- en stadgenoot Jan Lievens… Al dat moois is nu dus nog even in onze hoofdstad te bewonderen, maar verdwijnt over twee maanden weer voor decennia in diezelfde Leidse kluis.

Bijna drie jaar geleden is er miljoenen betaald voor ‘De brillenverkoper’, een Rembrandtje van 21 x 18 cm dat nu als het enige echte werk van de schilder in de Lakenhal hangt. Iedereen – ook ik – was euforisch over de aankoop van dit Specsavermannetje: eindelijk een Rembrandt in de stad! En natuurlijk, een tekening is geen olieverfje, maar ik vind het onverteerbaar dat uniek werk van onze meesterschilder in een Leids archief ligt te liggen, en niet in een museum hangt te hangen. Via welke vage bruikleenconstructie kan me niet veel schelen, maar deze tekeningen moeten wat mij betreft zo snel mogelijk deel gaan uitmaken van de vaste collectie van de Lakenhal – al is het maar om Leiden als geboortestad van Rembrandt nog duidelijker op de kaart te zetten. Want natuurlijk mag – nee, moet! – dit feestje worden gevierd. Maar dan wel gewoon in Leiden!

Popstad

Haarlem Popstad? De afgelopen weken was er geen ontkomen aan en doken de postertjes van het Haarlemse equivalent van ons Centrummanagement overal op. Nou vind ik het een leuke stad hoor, Haarlem, maar het moet er natuurlijk niet té leuk gaan worden. Ik kan mijn jaloezie al nauwelijks onderdrukken als ik bedenk dat Serious Request volgende maand in Haarlem neerstrijkt. Wij Leidenaren weten immers wat de komst van het Glazen Huis doet met de sfeer in de stad. En dan nog Popstad ook?

Het moet gezegd, met een ambassadeur als 3FM-dj Giel Beelen en acts als Chef’Special, Alain Clark en Van Velzen is Haarlem lekker bezig, maar of dat genoeg is om de Hofstad als Popstad naar de kroon te steken – ik dacht het niet! Met de Earring, Kane, Direct en Anouk is het lijstje van Den Haag toch echt nog wel wat indrukwekkender. In Leiden hebben we hoe dan ook het nakijken. Rubberen Robbie, The Shorts, Barry Badpak… De ‘muziek’ die vanuit onze stad de verschillende hitladders wist te beklimmen is op zijn zachtst gezegd geen Top 2000-materiaal, terwijl de Haarlemmer Boudewijn de Groot die prestigieuze lijst zelfs enige tijd wist aan te voeren.

Twee weken geleden schreef ik nog vol enthousiasme over het grote aantal liveoptredens en een mooi, nieuw podium in onze stad – ik denk een essentiële voorwaarde voor een goed muziekklimaat. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want intussen is bekend geworden dat Muziekhuis Qbus met een enorme huurachterstand kampt en mogelijk gesloten wordt. Daarmee zouden ook de betaalbare oefenruimtes verdwijnen, en dat is een slechte zaak. Want waar gaat dat heen, met die kamelenteen? Nee, ik geloof, ik geloof, ik geloof (et cetera) niet dat Leiden zich óóit Popstad zal kunnen noemen. Die kar kan zelfs een Armin van Buuren niet in zijn eentje trekken.

Onwerkbaar Leiden

Vorige week verlieten één hele en twee halve raadsleden van Leefbaar Leiden de fractie om hun politieke carrière gedrieën voort te zetten. Tomas Kok en zijn makkers Wesley Friedhoff en Matthijs de Ridder kwalificeerden de samenwerking met de in hun ogen te passieve Daan Sloos als onwerkbaar, en dus was het hij eruit of zij eruit. Zij eruit dus. Daan Sloos (heel toepasselijk een anagram van Daans solo) blijft achter als leefbare eenmansfractie en Tomas Kok (iets minder toepasselijk een anagram van kokosmat) is nu de naamgever van een driekoppige tweemansfractie: de Groep Kok. Voordat Koks grote voorbeeld Geert Wilders de PVV oprichtte, vormde hij na zijn vertrek uit de VVD in zijn eentje de Groep Wilders – zo bezien dus geen slechte start voor Kok.

Op het eerste gezicht lijkt het verhaal van de relatie die ten gevolge van uiteenlopende ambities in een halfjaar tijd hopeloos op de klippen liep nog best plausibel. Maar zoals Sleutelstad heel alert signaleerde, werd de domeinnaam groepkok.nl al tijdens de campagne voor de lokale verkiezingen van 2014 geclaimd door De Ridder. Geen wonder dus dat Leidse politici en journalisten niet verrast reageerden op het schisma bij de leefbaren. ‘De dag die je wist dat zou komen,’ twitterde GroenLinks-raadslid Eline Levering bijvoorbeeld.

Mij kan deze hoek van het politieke spectrum niet versnipperd genoeg zijn; ik ben dan ook blij dat Leiden geen lokale PVV-afdeling kent. Aan de andere kant krijgt Kok – wiens maiden speech verschillende raadsleden ertoe bewoog de vergadering uit protest te verlaten – nu alle ruimte om ongestoord zijn eigen ramkoers te varen. ‘Gaat hij te ver, dan grijp ik in,’ verzekerde onze burgemeester destijds naar aanleiding van Koks allereerste bijdrage al. Het belooft een hete Leidse herfst te worden!