Huh?! dacht ik toen ik een huis-aan-huis verspreid flyertje van de mat raapte. En meteen daarna: What. The. Fuck?! U begrijpt, ik was verbaasd – of liever: ik was verbijsterd. ‘Leiden viert feest!’ las ik. Waar is dat feestje? Nou, in Amsterdam, dáár is dat feestje! Nog tot eind januari zijn daar in het Rembrandthuis 75 zelden of nooit geëxposeerde tekeningen uit een precies 200 jaar oude kunstcollectie van de Leidse Universiteitsbibliotheek te zien.
Een filmpje op rembrandthuis.nl toont hoe conservator Jef Schaeps nog net niet achteloos het ene na het andere pareltje uit de kluis van de UB laat zien: studies en schetsen van Rembrandt (de Leidenaar die zo beroemd is dat de hele wereld aan zijn voornaam genoeg heeft), een fraaie tekening van tijd- en stadgenoot Jan Lievens… Al dat moois is nu dus nog even in onze hoofdstad te bewonderen, maar verdwijnt over twee maanden weer voor decennia in diezelfde Leidse kluis.
Bijna drie jaar geleden is er miljoenen betaald voor ‘De brillenverkoper’, een Rembrandtje van 21 x 18 cm dat nu als het enige echte werk van de schilder in de Lakenhal hangt. Iedereen – ook ik – was euforisch over de aankoop van dit Specsavermannetje: eindelijk een Rembrandt in de stad! En natuurlijk, een tekening is geen olieverfje, maar ik vind het onverteerbaar dat uniek werk van onze meesterschilder in een Leids archief ligt te liggen, en niet in een museum hangt te hangen. Via welke vage bruikleenconstructie kan me niet veel schelen, maar deze tekeningen moeten wat mij betreft zo snel mogelijk deel gaan uitmaken van de vaste collectie van de Lakenhal – al is het maar om Leiden als geboortestad van Rembrandt nog duidelijker op de kaart te zetten. Want natuurlijk mag – nee, moet! – dit feestje worden gevierd. Maar dan wel gewoon in Leiden!
STEEKSLEUTELS 