Toen ik las dat burgemeester Lenferink misschien niet aanwezig zou zijn bij de intocht van Sint Nicolaas, was ik heel even bang dat dat iets met de pietendiscussie te maken had. Maar waar in het Sinterklaasjournaal volop ruimte aan deze discussie wordt gegeven, bleef alles in Leiden afgelopen zaterdag bij het oude: Stuntelpiet had Lenferinks fiets geleend, was ermee in het water gereden en de burgemeester had geen zin om te lopen. ‘Ik ben nog nooit zo vroeg geweest,’ zei hij doodleuk, nadat hij om tien voor twaalf door een politiewagen met toeters en bellen op de bomvolle Beestenmarkt was afgezet.
De intocht in Leiden wordt sinds er een frisse wind door de organisatie waaide elk jaar beter: met presentatrice Meike Hurts (ex-Idols, ex-KUS) hebben we inmiddels onze eigen Dieuwertje, en de arrangementen van The Rockschool-band staan intussen als een huis. Het enige compromis dat ik dit jaar opmerkte, was dat de zin ‘Want al ben ik zwart als roet, ik meen het toch goed’ niet meer gezongen werd. ‘Hij is er voor jou en mij, kom er maar bij’ was het nu, maar verder zag het in onze stad dit jaar letterlijk en figuurlijk weer zwart van de pieten.
Tradities… ze ontstaan spontaan en veranderen ook in de loop der jaren: geleidelijk en onder invloed van de tijdgeest. De pietendiscussie zal opnieuw oplaaien zodra volgend jaar zomer de eerste pepernoten weer in de schappen liggen, en ook dat is voor je het weet een traditie. Zoals de Leidse Winter Wonder Weken traditioneel beginnen met een verloren rechtszaak van rederij Rembrandt, we het jaar uitgaan met een vuurwerkdiscussie en we ons rond 4 mei afvragen welke doden we mogen herdenken. Iedereen heeft een mening en iedereen laat die horen – die storm gaat nooit meer liggen. Ook dát is in ons landje inmiddels traditie.
STEEKSLEUTELS 