Vlieland

Nog een kleine week, en dan verdwijnt opnieuw een vertrouwde Leidse winkel uit het toch al steeds schraler wordende lokale winkelaanbod. Dierenwinkel Vlieland aan de Nieuwe Rijn sluit volgende week na 130 jaar definitief de deuren. Ger Deurloo, sinds 1986 eigenaar van Vlieland, nadert de pensioenleeftijd en het is hem niet gelukt iemand te vinden die brood ziet in de overname van zijn dierenspeciaalzaak. En ja, als je er na jaren hard werken dan toch eindelijk een keer langer dan twee weken met je camper op uit wilt, dan zit er maar één ding op.

Opheffingsuitverkoop dus. Zelf heb ik geen huisdieren en zal ik de winkel straks dan ook nauwelijks missen. Maar het verdwijnen van speciaalzaken met een geschiedenis, zoals bijvoorbeeld ook de kleinvakwinkel van Mol & De Groot vorig jaar, doet een stad als de onze natuurlijk geen goed. Juist de niet-ketenwinkels geven de binnenstad kleur, en hoewel Vlieland aangesloten was bij de meer dan 100 leden tellende Discus-groep, had de winkel onmiskenbaar een eigen identiteit.

Een rondje googelen doet vermoeden dat niet alle dierenvrienden in tranen zullen zijn over het verdwijnen van juist deze dierenspeciaalzaak. Nu is internet bij uitstek een plek waar negatieve geluiden om het hardst schreeuwen, maar het aantal al dan niet terechte klachten en zelfs petities waarin het welzijn van de dieren bij Vlieland aan de kaak werd gesteld valt wel op. Voor zover ik weet hebben de online gesuggereerde wantoestanden in al die jaren nooit tot boetes of andere sancties geleid, en dus zal er – om in dierentermen te blijven – van een mug wel weer eens een olifant gemaakt zijn. Zo niet, dan lost het probleem zich nu vanzelf op, want volgende week dinsdag komt er een olifant met een lange snuit, en staat er weer een winkelpand in het centrum leeg.

Advertentie

In de stemming

En, bent u in de stemming om te stemmen? Ook ik zal mijn stem vandaag laten spreken, al is het maar omdat ik het als een morele plicht zie gebruik te maken van een recht waarvoor men zich elders letterlijk doodvecht. Maar om nu te zeggen dat ik straks vol overtuiging een hokje rood ga kleuren, nou nee. De tv-debatten voor de provinciale verkiezingen werden gedomineerd door landelijke thema’s, en ook voor de deelnemende partijen lijkt de samenstelling van de Eerste Kamer – die indirect door deze verkiezingsuitslag wordt bepaald – belangrijker dan wat er in de provinciehuizen gebeurt.

Ook tijdens het lijsttrekkersdebat in het museum van Oudheden werd vorige week geen enkel provinciaal thema aangesneden. Wel stond de houdbaarheid van de Eerste Kamer zelf ter discussie, want is die nog wel van deze tijd? De plaats van handeling zou je dan ook veelzeggend kunnen noemen. Misschien is dat ook wel waarom deze verkiezingen bij mij niet leven: provinciale herindelingen liggen op de loer, de Eerste Kamer onder vuur en van waterschappen zie ik al helemaal niet waarom ik daar invloed op zou moeten uitoefenen. Pompen of verzuipen, lijkt mij het devies, en dat laat ik liever over aan deskundigen, dan aan democratisch gekozen volksvertegenwoordigers.

Aan het einde van het Oudheden-debat werd het trouwens behoorlijk onrustig in de Taffehzaal. Het nieuws dat de bewindslieden Teeven en Opstelten gestruikeld waren over een bonnetje, was bij het publiek eerder bekend dan bij de fractievoorzitters van de Eerste Kamer, achter hun voor de tempel opgestelde katheders. Het nieuws overviel de senatoren, zoveel was duidelijk, en hun eerste reactie blonk uit in nietszeggendheid. Indirect gekozen politici die zich laten verrassen door hun electoraat… Ach ja, op naar het stemhokje maar weer.

Leiden in lust

Leiden staat weer op de kaart. Op de Kaart van de Liefde dit keer. Een omvangrijk onderzoek onder twintigers en dertigers toont aan dat we het in onze stad weer eens een keertje prima voor elkaar blijken te hebben: maar liefst 64% van de Leidenaren geeft aan tevreden te zijn met zijn of haar seksleven, en daarmee zijn we – geloof het of niet – de meest tevreden stad van Nederland! Zolang het om seks gaat althans, want voor de doorsnee Leidenaar valt er natuurlijk altijd wel iets te ziegezagen.

Anders dan in de rest van het land, blijken seks en liefde voor het merendeel van de Leidenaren onlosmakelijk met elkaar verbonden. En jawel, ook op amoureus vlak doet Leiden het opvallend goed: 73% is gelukkig in de liefde, en dat percentage tikt landelijk de 60 nog niet eens aan. Eenzelfde 73% van de Leidse bevolking geeft aan te verwachten samen met de huidige partner oud te worden. Is het niet lief? Het is met onze stad zelfs zo gesteld dat het einde van een relatie – waarbinnen meer dan elders veel waarde wordt gehecht aan goede communicatie – voor bijna de helft van de inwoners ook het einde van de wereld zou betekenen. Stelletje drama queens!

Onze soms 50 tinten grijs lijkende stad blijkt dus een stad van liefde en lust te zijn! Toch geeft meer dan de helft van de Leidse Romeo’s en Julia’s aan dat het hier niet meevalt een serieuze partner te vinden. En dat is best wel een dingetje: de volle 100% zou het erg vinden als dat nooit zou lukken en een relatief groot deel van de Leidse ondervraagden zoekt zijn heil daarom in online dating. Ook u verwijs ik graag naar internet. Als u het, net als ik, leuk vindt om in dit soort onderzoeksresultaten te grasduinen, dan vindt u alles over liefde, lust en angst in onze stad (en in de rest van het land) op kaartvandeliefde.nl.

Eerepoort

Volgende week zit ik zes jaar op Twitter. Hoewel ik als @tjan nu minder tweets de wereld in slinger dan een paar jaar geleden – toen ik zelfs nog tot de Leidse Twitter Top 25 werd gerekend – is het nog altijd mijn favoriete medium om op de hoogte te blijven van nieuws. Ook als dat Leids nieuws is. Er is geen evenement of er is wel een twitteraar ter plaatse die er in korte berichtjes van maximaal 140 tekens live verslag van doet. Niets missen zonder de deur uit te hoeven; soms dient gemak de columnist.

Vorige week deelden Leidse tweeps massaal een tweet van @YvonneKret: ‘Eentje uit de oude doos :) Entree @BreeLeiden lang geleden,’ luidde het bericht bij een zwart-witfoto van meer dan een eeuw oud. ‘Eerepoort Breestraat’ stond er onder de foto. Nu waren erepoorten vaak weinig om het lijf hebbende en overduidelijk tijdelijke houten knutselwerkjes, maar deze mij totaal onbekende poort, zo te zien aan de kant van het Kort Rapenburg, maakte een veel massievere indruk. Via j.mp/erepoort kunt u een exemplaar van de prentbriefkaart bekijken dat ik vond in het online stadsarchief – want ook daarvoor hoef je de deur niet meer uit.

Daarop staat nog een regel die op de foto van Yvonne ontbreekt: ’67ste Lustrum, LEIDEN’. 67×5=335, 1575+335=1910, rekende ik snel uit. Een Gemeenteverslag uit dat jaar wijst uit dat aan de Commissie voor de Versiering van de Breestraat een vergunning was verleend voor de bouw van een erepoort, maar dan ter hoogte van de Hogewoerd. Ook vond ik ontwerpschetsen voor een soortgelijke poort uit 1775. En wie de gravures van de opening van de Leidse universiteit uit 1575 bekijkt, zal zien dat de erepoort uit 1910 daar zonder enige twijfel op gebaseerd is. Rest nog de vraag: Wanneer en waarom is deze mooie poort weer gesloopt? Wie het weet mag me twitteren!