En, bent u in de stemming om te stemmen? Ook ik zal mijn stem vandaag laten spreken, al is het maar omdat ik het als een morele plicht zie gebruik te maken van een recht waarvoor men zich elders letterlijk doodvecht. Maar om nu te zeggen dat ik straks vol overtuiging een hokje rood ga kleuren, nou nee. De tv-debatten voor de provinciale verkiezingen werden gedomineerd door landelijke thema’s, en ook voor de deelnemende partijen lijkt de samenstelling van de Eerste Kamer – die indirect door deze verkiezingsuitslag wordt bepaald – belangrijker dan wat er in de provinciehuizen gebeurt.
Ook tijdens het lijsttrekkersdebat in het museum van Oudheden werd vorige week geen enkel provinciaal thema aangesneden. Wel stond de houdbaarheid van de Eerste Kamer zelf ter discussie, want is die nog wel van deze tijd? De plaats van handeling zou je dan ook veelzeggend kunnen noemen. Misschien is dat ook wel waarom deze verkiezingen bij mij niet leven: provinciale herindelingen liggen op de loer, de Eerste Kamer onder vuur en van waterschappen zie ik al helemaal niet waarom ik daar invloed op zou moeten uitoefenen. Pompen of verzuipen, lijkt mij het devies, en dat laat ik liever over aan deskundigen, dan aan democratisch gekozen volksvertegenwoordigers.
Aan het einde van het Oudheden-debat werd het trouwens behoorlijk onrustig in de Taffehzaal. Het nieuws dat de bewindslieden Teeven en Opstelten gestruikeld waren over een bonnetje, was bij het publiek eerder bekend dan bij de fractievoorzitters van de Eerste Kamer, achter hun voor de tempel opgestelde katheders. Het nieuws overviel de senatoren, zoveel was duidelijk, en hun eerste reactie blonk uit in nietszeggendheid. Indirect gekozen politici die zich laten verrassen door hun electoraat… Ach ja, op naar het stemhokje maar weer.
STEEKSLEUTELS 