Kent u OmaLief? Ik meen me te herinneren dat ik rond de lancering een jaar geleden wel iets over dit Leidse initatief gelezen heb, maar de cynicus in mij een klein beetje kennende, zal ik toen wel gedacht hebben dat het toch niet van de grond zou komen. De toekenning van de landelijke Compassieprijs 2015 toont dus niet alleen mijn ongelijk aan, maar is tegelijk een vorm van erkenning voor een project dat behalve aandacht (graag gedaan!) ook respect en bovenal navolging verdient.
OmaLief slaat bruggen. Tussen moslims en niet-moslims, en tussen jong en oud. Elke week bezoeken twaalf jongeren met een Turkse achtergrond eenzame bejaarden; dat is in het kort en in alle eenvoud waar OmaLief op neerkomt. ‘Hartverwarmend en ontroerend,’ verwoordde SP-kamerlid Paul Ulenbelt het toen het project vorig jaar mei van start ging. En dat is het ook. De teksten op de website projectomalief.nl mogen dan misschien wat zijig en wollig zijn (‘Laten we onze versteende harten verzachten en onze gesloten ogen openen’), de goede bedoelingen druipen ervanaf. Tegelijkertijd getuigen ze ook van ambitie: op termijn hoopt de Leidse Stichting Fatih vergelijkbare projecten op te kunnen tuigen voor onder meer daklozen, verslaafden, gehandicapten, chronisch zieken en zelfs dieren.
Kom daar maar eens om, in een samenleving waarin zelfs bed, bad en brood niet meer vanzelfsprekend zijn. Lokale waardering voor de twaalf jongeren van OmaLief was er niet voor niets al eerder: eind november kregen zij door de gemeente al een Leids Jeugdlintje opgespeld. Intussen heeft OmaLief ook landelijk de aandacht op zich weten te vestigen, en vorige maand mocht de projectleider, Mustafa Kus, in Utrecht de Compassieprijs in ontvangst nemen. Mustafa Kus ja, zo heet hij echt. Werkelijk alles aan dit project is lief!
STEEKSLEUTELS 