De zomervakantie is begonnen, en dat is een mooie gelegenheid om vakantieherinneringen op te halen. Aan mijn tripje naar Napels bijvoorbeeld, acht jaar geleden alweer. Met de Circumvesuvio (de RijnGouweLijn van Campanië) boemelden we vanuit de derde stad van Italië naar Pompeii, of wat daar nog van over is. Wandelend door de bijna 2000 jaar geleden verwoeste kustplaats kun je je goed voorstellen hoe het ooit geweest moet zijn. De bakker, de slijter, de kapper: het dagelijks leven is nog bijna tastbaar.
Deze zomer blijf ik in Leiden om – iemand moet het doen – komkommertijdcolumns te schrijven. Het fijne van onze stad is wel dat we hier van alle markten thuis zijn en dus ook ons eigen Pompeii hebben. Onze ‘ruïnestad’ bevindt zich ten oosten van het oude centrum, is nog nauwelijks door toeristen ontdekt en luistert naar de net iets té florisante naam ‘De Stevensbloem’. Net als Pompeii roept dit troosteloze, door de tand des tijds aangetaste winkelcentrum herinneringen op aan vroeger tijden. Maar anders dan daar gaat de schop hier wél in de grond: De Stevensbloem krijgt na jarenlang dralen een broodnodige opknapbeurt.
Een paar weken geleden riep de PvdA op om nu ook De Kopermolen aan te pakken, en ja, ook dat is nodig. Of met de door veel Merenwijk-bewoners gewenste metamorfose ook het nijpende leegstandsprobleem wordt verholpen vraag ik me af, zeker nu de realisatie van Het Plein, ook in Leiden Noord, in volle gang is. (Het Gebouw, Het Plein… alsof het allemaal geen naam mag hebben, terwijl het voor de stad toch belangrijke projecten zijn die Noord steeds mooier maken. Maar dit terzijde.) Want van vulkaandreiging mag hier dan geen sprake zijn, het effect van online shoppen op het winkelaanbod – in het centrum, maar ook in de buitenwijken – is minstens zo verwoestend.
STEEKSLEUTELS 