Het zijn dure dingen, bruggen. Geen wonder dus dat meerdere tijdelijke bruggen in onze stad stilzwijgend in blijvertjes veranderden, zoals de brug bij Molen de Valk – ooit aangelegd voor de veemarkt – en de Dullebrug over de Oude Rijn, bij de doorgang naar de Burcht. De komende jaren zorgt de gefaseerde aanleg van het Singelpark voor minstens vijf, maar waarschijnlijk zeven nieuwe brugverbindingen, en dan moet binnenkort ook de Waaghoofdbrug nog worden vervangen én verlegd…
Het is dus maar de vraag of de verhoging van de brug over de Korte Mare bij de Langegracht financieel niet een brug te ver is. Onlangs verzochten het Waterambacht Leiden en de wijkvereniging Noordvest-Molenbuurt de provincie deze aanpassing – die in de praktijk zal neerkomen op een geheel nieuwe brug – in overweging te nemen. De huidige, voor zover ik weet naamloze brug is zo laag, dat je er zelfs met een vlot en heel veel goede wil nog niet onderdoor kunt varen. De doorgaande vaarroute die zou ontstaan als aan het verzoek gehoor wordt gegeven zou – net als een damloze Maresingel en een waterverbinding bij het Kort Rapenburg – een enorme aanwinst voor het Leidse watertoerisme zijn, maar of de provincie op basis van dat argument over de brug komt, is natuurlijk een heel ander verhaal.
Zoals bij de aanleg van de belendende ondergrondse parkeergarage en de bouw van de uitbreiding van de Lakenhal niet voor de weg van de minste weerstand is gekozen, zou ik dan ook van deze brug een spraakmakende, moderne blikvanger maken – al maakt dat het prijskaartje natuurlijk alleen maar afschrikwekkender. Iets Calatrava-achtigs, zoals over de Ringvaart bij Hoofddorp. Maar als het even kan dan zonder het schreeuwend dure onderhoud dat vrijwel alle ontwerpen van deze Spaanse architect met zich meebrengen…
STEEKSLEUTELS 