Het najaar is niet mijn seizoen. Te guur. Te donker ook. Prachtig hoor, die herfstkleuren, zonder meer, en met die dwarrelende blaadjes heb ik ook geen probleem – het is hooguit wat onpraktisch dat alle blaadjes in ons straatje uiteindelijk voor onze voordeur blijven liggen. Voor wie wél depri wordt van al dat dwarrelende loof, twitterde voormalig GroenLinks-gemeenteraadslid Pieter Kos vanuit zijn nieuwe standplaats Den Helder een opmerkelijke tip: kijk ernaar alsof het fladderende vlinders zijn. Ik heb het geprobeerd, maar van het vlindermassagraf dat zich – zei ik het niet? – voor onze deur ophoopte, werd ik ook niet veel vrolijker.
Dwarrelen… Naar aanleiding van ‘Waar dwarrelen je brengt’, het naar mijn smaak meest inspirerende beeld van de laatste editie van Beelden in Leiden, noemde ik Leiden dit voorjaar op deze plek nog een echte dwarrelstad. Een stad waar je prima zonder plan doorheen kunt struinen, en dan maar zien wat je onderweg op je pad vindt. Uitgerekend dit beeld, van de Zwolse kunstenares Marit Zandbergen, was een paar weken geleden opeens op het Schuttersveld neergedwarreld, precies op de route waarlangs ik elke werkdag naar het station wandel. Vorige week werd het officieel onthuld.
Daar werd ik dan weer wél vrolijk van, want wat is het toch een mooi initiatief van de ondernemers van het Business Platform Schipholweg om elk jaar een beeld uit de openluchtexpositie een tweede leven te gunnen. ‘Waar dwarrelen je brengt’ blijft staan tot eind september. Dan maakt het – net als Yasser Ballemans’ beeld Flip Flop twee maanden geleden – plaats voor de 3-oktoberkermis en wordt het verkocht. De opbrengst gaat naar een goed doel en het is aan de koper om te bepalen waarheen deze – intussen toch een beetje Leidse – ‘blaadjesman’ dan verder dwarrelt.
STEEKSLEUTELS 