Zelfs tijdens het allerdrukste Prijzencircus had ik het bij V&D nog nooit zo druk gezien als tijdens de opening van de ‘definitieve uitverkoop’ vorige week donderdag. Ik liep – of beter: ik schuifelde – er met gemengde gevoelens rond: Leuk, dat mijn vrouw er voor 20 euro een Mart Visser-jurkje wist te scoren. Jammer, dat het zo mooi verbouwde Leidse warenhuis aan de Aalmarkt na deze ‘final sale’ écht uit onze binnenstad verdwijnt. En dan was er ook nog het gevoel van ‘wel potverdorie!’ (of woorden van gelijke strekking) – want wat had ik de pest in!
‘Alles moet weg!’ schreeuwden de borden boven de schappen om het hardst. Inderdaad, alles, dacht ik verongelijkt. Dat gold namelijk ook voor de voorloper van deze column, die ik met het oog op de vervroegde paas-deadline van deze krant een week eerder alvast geschreven had. Ook die column ging over Vroom & Dreesmann: dat ik de winkel miste in het Leidse centrum, nog iets over de leegstand in onze binnenstad, die toen het warenhuis op 15 februari de deuren sloot in één keer steeg van 8 naar maar liefst 16 procent, én dat V&D in Leiden volgens onbevestigde bronnen komende vrijdag om 9.00 uur nog één keer open zou gaan voor een ultieme leegverkoop.
Dat laatste had ik uit mijn duim gezogen. Vrijdag is het 1 april, vandaar. Maar ik had nog niet op save gedrukt, of mijn Steeksleutels kon – alles moet weg, mensen! – linea recta de prullenbak in. Die door mij verzonnen ultieme leegverkoop kwam er namelijk écht, zo las ik tot mijn verbijstering op NU.nl. Mijn 1-aprilgrap blijft u dus bespaard en ik hou het er maar op dat dit niet voor niets week 13 zal zijn. Laat u niet foppen vrijdag, enne, mocht u benieuwd zijn naar de prequel van deze column: u vindt de achterhaalde en dus niet voor publicatie geschikte tekst hieronder!
Nog één keer V&D
Vroom & Dreesmann is niet meer, en daar kan ik maar heel moeilijk aan wennen. Anderhalve maand geleden viel ook voor het warenhuis aan de Leidse Aalmarkt definitief het doek, en sindsdien staat het monumentale, onlangs nog zo mooi verbouwde pand er maar triest en verlaten bij. Via een affiche op de gesloten deuren bedankt de voormalige bedrijfsleider het Leidse publiek voor hun trouwe bezoek. Zijn warme afscheidswoorden stemmen vooral treurig: het kloppend hart is uit onze binnenstad verdwenen.
Dat het faillissement van V&D gevolgen heeft, ligt voor de hand. Maar het bericht van Omroep West, twee weken na de sluiting, dat de leegstand in onze stad door het verdwijnen van het warenhuis een vlucht nam, leek mij toch wat al te voorbarig. Zo direct zou het effect toch nog niet meetbaar zijn? Wat bleek: de vastgoedadviseur die in dit artikel aan het woord kwam, keek niet naar het aantal winkels in de Leidse binnenstad, maar naar het gezamenlijke vloeroppervlak van deze winkels. Na de sluiting van V&D liep het percentage onbenutte vierkante meters natuurlijk direct op: van 8 naar maar liefst 16 procent. En ja, ook dat stemt treurig. Wat het effect op langere termijn is moet nog blijken.
Maar… er is ook goed nieuws. Verschillende voormalige V&D-winkels hebben intussen voor één dag de deuren weer geopend om de lokale magazijnen definitief leeg te verkopen. Dit gebeurt onaangekondigd, om een al te massale toestroom van koopjesjagers die elkaar de tent uit vechten te voorkomen. Volgens onbevestigde bronnen zal dat komende vrijdag vanaf 9.00 uur in Leiden gebeuren. Een mooie kans om voor een allerlaatste keer afscheid te nemen. Voor de winkel in Den Haag is intussen trouwens al een nieuwe huurder gevonden. Ik ben heel benieuwd of dat ook in onze stad zo snel zal gaan.
STEEKSLEUTELS 