Wij brachten de paasdagen door in Zwolle. Niet dat er in Leiden geen goede restaurants en hotels zijn, maar verandering van spijs doet nu eenmaal eten – en lekker eten, dat kan prima in Zwolle! Natuurlijk ging ik ook in deze Hanzestad weer op zoek naar connecties met Leiden, maar die lagen niet voor het oprapen.
Zwolle telt slechts twee musea. Het bekendste, De Fundatie, springt in het oog door een enorm, beeldbepalend ei op het dak. Leuk voor Pasen, dacht ik nog, maar tegelijk vroeg ik me af of dit in Leiden had gekund. De moderne aanbouw van het Kamerlingh Onnes Laboratorium stuitte immers al op veel weerstand, en alleen al de artist’s impressions van de ‘Efteling-façade’ van De Lakenhal maken bij voorbaat de tongen los. Eigenlijk verbaast het me dat de architect van het Zwolse ei, Hubert-Jan Henket, nooit in beeld is geweest voor de nieuwbouw van De Lakenhal. Hij heeft niet alleen veel ervaring met musea – Henket tekende ook voor de uitbreiding van Boijmans in Rotterdam en het nieuwe Fries museum in Leeuwarden -, maar liet ook in Leiden zijn sporen na: de Wintertuin van de Hortus is van zijn hand.
In De Fundatie vond ik trouwens nóg een link met Leiden: in een tijdelijke expositie is een portretreeks uit de zogenaamde ‘Leiden Collection’ te zien. Deze privéverzameling van de New Yorker Thomas S. Kaplan dankt haar naam aan de vele werken van Leidse fijnschilders die ze bevat. Zo werd voor de prachtige Gerard Dou-expositie in De Lakenhal twee jaar geleden dankbaar uit deze zo’n 200 stukken tellende collectie geput. Kaplan bezit ook drie Rembrandts, die samen met ‘onze’ Brillenverkoper en een verdwenen doek een vijfluik vormden. De connectie is er. Zou het dus niet fantastisch zijn als dit kwartet in 2018 voor een paar maanden in Leiden herenigd werd?
STEEKSLEUTELS 