In 2008 schreef ik in een column over de Haarlemmerstraat dat iets simpels als een appel er – kilometer koopplezier of niet – niet meer te koop was. Drie jaar later verdwenen de laatste stoffen- en naaimachinewinkels uit onze stad, die ooit toch als textielstad furore had gemaakt. Ook dat leverde toen een Steeksleutels op waarin het verschraalde winkelaanbod centraal stond. Die verschraling zet, met bij bosjes omvallende ketens en de opmars van online aanbieders, helaas onverminderd door.
Zelf ondervond ik dat vorige week aan den lijve toen mijn computer de geest had gegeven. Het was een weliswaar betrouwbare maar oude XP-bak, die sowieso al een tijdje aan vervanging toe was, dus het rouwproces was te overzien. Waar ik wel heel treurig van werd, was de constatering dat we met MyCom nog maar één winkel over hebben die nieuwe desktop computers verkoopt. Daar had ik – omdat ik graag direct met mijn machine aan de slag wilde – de keuze uit welgeteld één model. Een prima ding hoor, die Lenovo H50-50, maar toch… Het is voor een stad als Leiden wel aan de karige kant.
Het gevolg lijkt logisch: een compactere binnenstad. Maar in de ideale wereld, waarin de vastgoedsector niet vasthoudt aan de huren van nu, zou ik het met zoveel leegstand toch graag anders zien. Want hoe fijn zou het zijn als de winkels die resten wat groter waren? Wie weleens bij de volgestouwde Xenos of het Kruidvat op de Haarlemmerstraat komt, begrijpt vast wat ik bedoel. Een utopie? Wellicht, maar op diezelfde Haarlemmerstraat zag ik ter hoogte van de Donkersteeg dat het wel kan: daar werden twee winkelpanden samengevoegd tot één nieuwe winkel, waarvan ik helaas nog niet heb kunnen achterhalen wat er komt. Minder, maar groter en ruimer dus. Zou dat de redding van de binnenstad kunnen zijn?
STEEKSLEUTELS 