Pre-oktoberstress, zo vlak na mijn vakantie. Want… we hebben opeens een volkslied! Met het Feest der Feesten voor de deur zag ik de bui al hangen: dat werd stampen geblazen, om het her, der, te pas én te onpas mee te kunnen blèren. Cor van het duo Cor & Nelis bracht het in de lokale en regionale media stellig: ‘Een echt Leids volkslied is er nog niet,’ beweerde hij. Zo goed kennen Cor & Nelis de stad die ze in hun ‘Leiden is me stad’ bezingen dus ook weer niet.
Telt en zingt u mee? ‘O, ghy stadt van Leiden’ heeft een onbegrijpelijke, archaïsche tekst vol abracadabra waarmee het lastig identificeren is, doet daarin niet onder voor het Wilhelmus en zou in die zin dus een voortreffelijk volkslied kunnen zijn. ‘Leiden stad van mijn hart’ ís bij mijn weten het officiële Leidse volkslied en voldoet met een sterke melodie en een bewezen uitstekend meezingbare tekst ook prima – een beetje Leidenaar zingt de eerste twee coupletten (‘Leiden trots van Neerlands steden’ en ‘Waar de Rijnen samenstromen’) uit zijn hoofd mee. Helaas enigszins vergeten is ‘Van Leiden zal ik mij nooit laten scheiden’ van Wies Cavé, en natuurlijk bezingt Jochem Myjer onze stad in ‘La-la-la-Leiden’ – een klassiek loflied, zo toonde neerlandica Olga van Marion onlangs aan. En dan hebben we ook Rubberen Robbie en Barry Badpak nog.
Maar nu is er dan het – als we Cor & Nelis mogen geloven – langverwachte ‘Leiden is me stad’. Ik heb het beluisterd en… nou ja, laat ik het gezellig houden: ik heb het beluisterd. Voor mij voegt deze hoempa helemaal niets toe aan alle al dan niet officiële Leidse volksliederen – die dus wel degelijk al bestaan. Op ook maar de minste neiging tot meezingen kon ik mezelf in elk geval niet betrappen – maar wie weet wat bier komend weekend nog kan doen. Fijn Ontzet allemaal!
STEEKSLEUTELS 