Als Leidenaar beschik je als het om 3 oktober gaat over een raar soort, al dan niet aangeboren ingebouwde klok. Die begint te tikken als de Feestwijzer op de mat ploft, waarna de voorbereidingen elk jaar opnieuw volgens schijnbaar hetzelfde draaiboek verlopen en het getik steeds indringender wordt. Dit jaar bekroop dat onvervalste ‘3 oktober-gevoel’ mij echter pas heel laat – en ik had de indruk dat dat niet alleen bij mij zo was. Misschien waren die mooie late zomerdagen in september er debet aan?
De maandag voor het Feest der Feesten waren de fietsenstallingen op het kermisterrein nog altijd niet verwijderd en ook de gele aggregaten (of ‘aggherrriegatorrrs’, zoals ik een rasechte Leidenaar ooit hoorde zeggen) die het ‘grote lunapark’ van stroom moesten voorzien lieten maar lang op zich wachten. Ik maakte me nog niet echt zorgen, maar toen ik dinsdagochtend, vijf dagen voordat het feest zou losbarsten, naar het station liep en zag dat ze op hun plek werden gezet, was ik toch opgelucht. In 2010 twitterde ik al op 22 september – tien dagen van tevoren dus, of ‘x-10’ zoals dat tegenwoordig heet – dat ze in de stad waren gearriveerd. Toch opvallend.
Dat de kermis opnieuw kleiner zou zijn en de optocht weer de omgekeerde route zou volgen, was in de aanloop naar Leidens Ontzet 2016 al oud nieuws. Eigenlijk was het enige échte nieuwtje omtrent ons eigen naderende ‘Oktoberfest’ dit jaar dat de kermisexploitanten vooruitlopend op een keihard verbod dringend was verzocht geen speelgoedwapens meer tussen hun prijzen te hangen. Alles om Leidens Ontzet zonder incidenten te laten verlopen! Toen ik deze column schreef moest het feest nog beginnen. Als u dit de dag na dierendag leest en de aggherrriegatorrrs weer verdwenen zijn, weet u of dat ook dit jaar weer gelukt is.
STEEKSLEUTELS 