December is de maand van de banen, zo lijkt het. Terwijl in het kader van de Winter Wonder Weken de schaatsbaan op de Nieuwe Rijn feestelijk werd geopend, lijkt een nieuwe ijsbaan van de baan. Omdat een nieuwe Vijf Meihal en het nieuwe overdekte zwembad De Vliet duurder uitpakken dan geraamd, dreigen de plannen voor een schaatsbaan, eveneens aan de Vliet, in de ijskast te verdwijnen.
Leiden en topsport, het blijft klunen. De meer dan 20 schaatsclubs in de regio die nu gebruikmaken van het oude ijsbaantje aan de Vondellaan, voelen zich in de kou gezet en reageerden teleurgesteld op de door sportwethouder Paul Dirkse gestelde prioriteiten. Begrijpelijk, want de kosten van een regionaal ijspaleis lijken best mee te vallen: 4 miljoen euro is er nodig, zo’n 10 miljoen minder dan voor de nieuwe sporthal aan de Boshuizerkade. Dat de schaatsliefhebbers nog tot en met 8 januari terechtkunnen op het gezellige, 600 vierkante meter grote baantje op de Nieuwe Rijn, is dan een wel heel schrale troost. Heb ik het trouwens gemist, of heeft rederij Rembrandt dit jaar voor de verandering een keer níét geprotesteerd tegen het afsluiten van de vaarroute door de binnenstad?
December, banenmaand dus. Ook voor mij persoonlijk was er twee weken geleden baanbrekend nieuws. Mijn baan werd weggesaneerd en hield van de ene op de andere dag op te bestaan. Ook fijne feestdagen! Misschien begeef ik mij nu op glad ijs, maar… als iemand nog een ervaren, bevlogen, veelzijdige en creatieve copywriter zoekt: ik ben beschikbaar. En voor wie het zich mocht afvragen: in het kader van liefdewerk, oud papier (letterlijk, dat laatste) blijf ik op deze plek wekelijks mijn baantjes trekken. IJs en weder dienende, that is. Tot volgende week dus, voor alweer de laatste Steeksleutels van dit jaar.