De gemeente wil zwemmen in Leids water promoten, verschillende terrasboten dobberen midden in de gracht, en een dronken zwerver kan ternauwernood gered worden uit het koude water van de Oude Rijn. Drie nieuwtjes van vorige week die helemaal niets met elkaar te maken hebben, maar die in mijn hoofd als vanzelf een verhaal vormden. Te veel fantasie soms. Of gewoon inwoner van een stad waar alles mogelijk is, dat kan ook. Want wat zijn we hier in Leiden een stel gekkies bij elkaar.
Dat laatste vindt althans de Amerikaanse antropoloog Mark Neupert, die ons Leidenaren de afgelopen jaren bestudeerde alsof we een indianenstam zijn. Nadat hij zich jarenlang verdiept had in Filipijnse pottenbakkers, voltooide hij onlangs een etnografische documentaire over onze nederzetting. Een van onze opperhoofden, grappenbakker Jochem Myjer, mocht in De Wereld Draait Door vertellen wat hij van die film vond. Het leverde op primetime een potje Leiden-promotie op waar de gemiddelde city marketeer nog een puntje aan kan zuigen. Want Jochem is als elke Leidenaar apetrots op zijn stadje, en dus ook op ‘Cobblestone Stories’, zoals Neuperts film heet.
Matthijs van Nieuwkerk, die zich met zijn La la la Amsterdam-bril op nu eenmaal wat lastig kan verplaatsen in wat er buiten zijn hoofd en de hoofdstad gebeurt, begreep er weer eens weinig van. Zo bijzonder was het toch allemaal niet? Toch wel, Matthijs! Natuurlijk, Amsterdam is ook een oude stad, maar Mokum is verworden tot een pretpark waar het dagelijks leven inmiddels wordt gedomineerd door toerisme. In het authentieke Leiden woont, leeft en werkt de Leidenaar, en zeker vanuit Amerikaans perspectief is dat wel degelijk bijzonder. Laten we hopen dat dat na de film en vooral het aanstekelijk enthousiaste verhaal van Jochem Myjer nog even zo blijft.
STEEKSLEUTELS 